bałamutnik
Polish
Etymology
From bałamut + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /ba.waˈmut.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -utɲik
- Syllabification: ba‧ła‧mut‧nik
Noun
bałamutnik m pers (feminine bałamutka)
- (literary or humorous) wheedler, philanderer, charmer
- Synonyms: bałamut, flirciarz, uwodziciel
- (literary or humorous) wheedler, troublemaker
- Synonyms: bałamut, mąciciel
Declension
Declension of bałamutnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | bałamutnik | bałamutnicy |
genitive | bałamutnika | bałamutników |
dative | bałamutnikowi | bałamutnikom |
accusative | bałamutnika | bałamutników |
instrumental | bałamutnikiem | bałamutnikami |
locative | bałamutniku | bałamutnikach |
vocative | bałamutniku | bałamutnicy |
Related terms
- (nouns) bałamuctwo, bałamut, bałamutnia, bałamutność
- (adjective) bałamutny
- (adverb) bałamutnie
- (verbs) bałamucić, nabałamucić, pobałamucić, przebałamucić, rozbałamucić, zbałamucić, zabałamucić
Further reading
- bałamutnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bałamutnik in Polish dictionaries at PWN