barwnik
Polish
Etymology
From barwny + -ik.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbar.vɲik/
Audio (file) - Rhymes: -arvɲik
- Syllabification: bar‧wnik
Noun
barwnik m inan
- dye (colorant, especially one that has an affinity to the substrate to which it is applied)
- Synonym: (dated) barwidło
- barwnik kadziowy ― vat dye
Declension
Declension of barwnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | barwnik | barwniki |
| genitive | barwnika | barwników |
| dative | barwnikowi | barwnikom |
| accusative | barwnik | barwniki |
| instrumental | barwnikiem | barwnikami |
| locative | barwniku | barwnikach |
| vocative | barwniku | barwniki |
Derived terms
adjectives
- barwnikotwórczy
- barwnikowy
nouns
- barwnikarstwo
Related terms
adjectives
- barwny
adverb
- barwnie
nouns
- barwa
- barwność
verbs
- barwić impf
Further reading
- barwnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- barwnik in Polish dictionaries at PWN