насртати
Serbo-Croatian
Etymology
на- + сртати
Pronunciation
- IPA(key): /nǎsrtati/
- Hyphenation: на‧ср‧та‧ти
Verb
на̀сртати impf (Latin spelling nàsrtati)
- (intransitive) to attack
Conjugation
Conjugation of насртати
Infinitive: насртати | Present verbal adverb: на̀срћӯћи | Past verbal adverb: — | Verbal noun: на̀срта̄ње | ||||
Number | Singular | Plural | |||||
Person | 1st | 2nd | 3rd | 1st | 2nd | 3rd | |
Verbal forms | ја | ти | он / она / оно | ми | ви | они / оне / она | |
Present | насрћем | насрћеш | насрће | насрћемо | насрћете | насрћу | |
Future | Future I | насртат ћу1 насртаћу | насртат ћеш1 насртаћеш | насртат ће1 насртаће | насртат ћемо1 насртаћемо | насртат ћете1 насртаћете | насртат ће1 насртаће |
Future II | будем насртао2 | будеш насртао2 | буде насртао2 | будемо насртали2 | будете насртали2 | буду насртали2 | |
Past | Perfect | насртао сам2 | насртао си2 | насртао je2 | насртали смо2 | насртали сте2 | насртали су2 |
Pluperfect3 | био сам насртао2 | био си насртао2 | био је насртао2 | били смо насртали2 | били сте насртали2 | били су насртали2 | |
Imperfect | насртах | насрташе | насрташе | насртасмо | насртасте | насртаху | |
Conditional I | насртао бих2 | насртао би2 | насртао би2 | насртали бисмо2 | насртали бисте2 | насртали би2 | |
Conditional II | био бих насртао2 | био би насртао2 | био би насртао2 | били бисмо насртали2 | били бисте насртали2 | били би насртали2 | |
Imperative | — | насрћи | — | насрћимо | насрћите | — | |
Active past participle | насртао m / насртала f / насртало n | насртали m / насртале f / насртала n | |||||
1 Croatian spelling: others omit the infinitive suffix completely and bind the clitic. 2 For masculine nouns; a feminine or neuter agent would use the feminine and neuter gender forms of the active past participle and auxiliary verb, respectively. 3 Often replaced by the past perfect in colloquial speech, i.e. the auxiliary verb biti (to be) is routinely dropped. * Note: The aorist and imperfect have nowadays fallen into disuse and as such they are found only in literary texts; routinely replaced by the past perfect in both formal and colloquial speech. |
Related terms
- наср́нути pf