мята
See also: мата, мѧта, and м'ята
Russian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmʲatə]
Etymology 1
From Proto-Slavic *męta, borrowed from Latin menta (“mint”), from Ancient Greek μίνθη (mínthē).
Noun
мя́та • (mjáta) f inan (genitive мя́ты, nominative plural мя́ты, genitive plural мят)
- mint (Mentha)
Declension
Declension of мя́та (inan fem-form hard-stem accent-a)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | мя́та mjáta | мя́ты mjáty |
genitive | мя́ты mjáty | мя́т mját |
dative | мя́те mjáte | мя́там mjátam |
accusative | мя́ту mjátu | мя́ты mjáty |
instrumental | мя́той, мя́тою mjátoj, mjátoju | мя́тами mjátami |
prepositional | мя́те mjáte | мя́тах mjátax |
Pre-reform declension of мя́та (inan fem-form hard-stem accent-a)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | мя́та mjáta | мя́ты mjáty |
genitive | мя́ты mjáty | мя́тъ mját |
dative | мя́тѣ mjátě | мя́тамъ mjátam |
accusative | мя́ту mjátu | мя́ты mjáty |
instrumental | мя́той, мя́тою mjátoj, mjátoju | мя́тами mjátami |
prepositional | мя́тѣ mjátě | мя́тахъ mjátax |
Related terms
- мя́тный (mjátnyj)
Adjective
мя́та • (mjáta)
- short feminine singular of мя́тый (mjátyj)