bannat
English
Noun
bannat (plural bannats)
- Alternative form of banat (“territory governed by a ban”)
Maltese
Root |
---|
b-n-t |
2 terms |
Etymology
Denominal verb of bont.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈban.nat/
Verb
bannat (imperfect jbannat, past participle mbannat, verbal noun tibnit or tbannit)
- to produce a stem
Conjugation
Conjugation of bannat | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
singular | plural | |||||||
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
perfect | m | bannatt | bannatt | bannat | bannatna | bannattu | banntu | |
f | banntet | |||||||
imperfect | m | nbannat | tbannat | jbannat | nbanntu | tbanntu | jbanntu | |
f | tbannat | |||||||
imperative | bannat | banntu |
Swedish
Adjective
bannat
- absolute indefinite neuter singular of bannad.
Verb
bannat
- supine of banna.