banna
Chickasaw
Verb
banna
- to want
Faroese
Verb
banna (third person singular past indicative bannaði, third person plural past indicative bannað, supine bannað)
- to curse, to swear
- to forbid
Conjugation
Conjugation of banna
v-30 | ||||
infinitive | banna | |||
---|---|---|---|---|
present participle | bannandi | |||
past participle a6 | bannaður | |||
supine | bannað | |||
number | singular | plural | ||
person | first | second | third | all |
indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
present | banni | bannar | bannar | banna |
past | bannaði | bannaði | bannaði | bannaðu |
imperative | – | tú | – | tit |
present | — | banna! | — | bannið! |
Icelandic
Etymology
From Old Norse banna.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpanːa/
- Rhymes: -anːa
Verb
banna (weak verb, third-person singular past indicative bannaði, supine bannað)
- to ban
- to forbid, to prohibit
- Ég banna þér það.
- I forbid you to do it.
- Ég banna þér það.
Conjugation
banna — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) | að banna | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | bannað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | bannandi | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég banna | við bönnum | present (nútíð) | ég banni | við bönnum |
þú bannar | þið bannið | þú bannir | þið bannið | ||
hann, hún, það bannar | þeir, þær, þau banna | hann, hún, það banni | þeir, þær, þau banni | ||
past (þátíð) | ég bannaði | við bönnuðum | past (þátíð) | ég bannaði | við bönnuðum |
þú bannaðir | þið bönnuðuð | þú bannaðir | þið bönnuðuð | ||
hann, hún, það bannaði | þeir, þær, þau bönnuðu | hann, hún, það bannaði | þeir, þær, þau bönnuðu | ||
imperative (boðháttur) | banna (þú) | bannið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
bannaðu | banniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
bannast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) | að bannast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | bannast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | bannandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég bannast | við bönnumst | present (nútíð) | ég bannist | við bönnumst |
þú bannast | þið bannist | þú bannist | þið bannist | ||
hann, hún, það bannast | þeir, þær, þau bannast | hann, hún, það bannist | þeir, þær, þau bannist | ||
past (þátíð) | ég bannaðist | við bönnuðumst | past (þátíð) | ég bannaðist | við bönnuðumst |
þú bannaðist | þið bönnuðust | þú bannaðist | þið bönnuðust | ||
hann, hún, það bannaðist | þeir, þær, þau bönnuðust | hann, hún, það bannaðist | þeir, þær, þau bönnuðust | ||
imperative (boðháttur) | bannast (þú) | bannist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
bannastu | bannisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
bannaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) | bannaður | bönnuð | bannað | bannaðir | bannaðar | bönnuð | |
accusative (þolfall) | bannaðan | bannaða | bannað | bannaða | bannaðar | bönnuð | |
dative (þágufall) | bönnuðum | bannaðri | bönnuðu | bönnuðum | bönnuðum | bönnuðum | |
genitive (eignarfall) | bannaðs | bannaðrar | bannaðs | bannaðra | bannaðra | bannaðra | |
weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) | bannaði | bannaða | bannaða | bönnuðu | bönnuðu | bönnuðu | |
accusative (þolfall) | bannaða | bönnuðu | bannaða | bönnuðu | bönnuðu | bönnuðu | |
dative (þágufall) | bannaða | bönnuðu | bannaða | bönnuðu | bönnuðu | bönnuðu | |
genitive (eignarfall) | bannaða | bönnuðu | bannaða | bönnuðu | bönnuðu | bönnuðu |
Noun
banna n
- indefinite genitive plural of bann
Irish
Etymology 1
From Old French bande, of Germanic origins.
Noun
banna m (genitive singular banna, nominative plural bannaí)
- (music) band
- Alternative form of banda (“band”)
Derived terms
- banna fífeanna (“fife band”)
- banna míleata (“military band”)
- banna píob (“pipe band”)
- banna práis (“brass band”)
- fear banna (“bandsman”)
Etymology 2
From Old Norse band.
Noun
banna m (genitive singular banna, nominative plural bannaí)
- bond
- binding
- guarantee
- (formal) hostage
- (in the plural) bail
- (in the plural) banns
Synonyms
- (hostage): geall
Derived terms
- banna cláraithe (“registered bond”)
- bannaí pósta (“marriage banns”)
- banna morgáiste (“mortgage bond”)
- banna-pháipéar (“bond paper, bonded paper”)
- banna riaracháin (“administrative bond”)
- banna seachadóra (“bearer bond”)
- banna stáit (“government bond”)
- cúirtbhanna (“recognizance”)
- fo-bhanna (“subsidiary bond”)
- trádstóras banna (“bonded warehouse”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbˠanˠə/
Declension
Declension of banna
Fourth declension
Bare forms
| Forms with the definite article
|
Mutation
Irish mutation | ||
---|---|---|
Radical | Lenition | Eclipsis |
banna | bhanna | mbanna |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
Further reading
- "banna" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
Italian
Verb
banna
- third-person singular present indicative of bannare
- second-person singular imperative of bannare
Scottish Gaelic
Noun
banna
- genitive singular of bann
Sicilian
Alternative forms
- bbanna
Etymology
Probably borrowed from Occitan banda.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈban.na/
- Hyphenation: bàn‧na
Noun
banna f
- side
- place, zone
Swedish
Etymology 1
From Old Norse banna, from Proto-Germanic *bannaną.
Verb
banna (present bannar, preterite bannade, supine bannat, imperative banna)
- (Internet, slang) to ban
- (dated) to rebuke
Conjugation
Conjugation of banna (weak)
Active | Passive | |
---|---|---|
Infinitive | banna | bannas |
Present tense | bannar | bannas |
Past tense | bannade | bannades |
Supine | bannat | bannats |
Imperative | banna | — |
Present participle | bannande | |
Past participle | bannad |
Related terms
- förbanna
- förbannelse
Noun
banna c
- (dated) rebuke
Declension
Declension of banna | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | banna | bannan | bannor | bannorna |
Genitive | bannas | bannans | bannors | bannornas |
Tswana
Noun
banna class 2
- plural of monna