киль
Russian
Etymology
Borrowed from Dutch kiel or Low German Kiel.
Pronunciation
- IPA(key): [kʲilʲ]
Audio (file)
Noun
киль • (kilʹ) m inan (genitive ки́ля, nominative plural ки́ли, genitive plural ки́лей)
- keel, back
- (aviation) fin, tailfin, fin surface, keel
- keel bone (bird’s sternum)
Declension
Declension of киль (inan masc-form soft-stem accent-a)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ки́ль kílʹ | ки́ли kíli |
genitive | ки́ля kílja | ки́лей kílej |
dative | ки́лю kílju | ки́лям kíljam |
accusative | ки́ль kílʹ | ки́ли kíli |
instrumental | ки́лем kílem | ки́лями kíljami |
prepositional | ки́ле kíle | ки́лях kíljax |
Related terms
- килевание (kilevanije)
- килевать (kilevatʹ)
- килевидный (kilevidnyj)
- килевой (kilevoj)
- кильва́тер (kilʹvátɛr)