затаи
Macedonian
Etymology
From Proto-Slavic *zatajiti.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈzatai]
Verb
затаи • (zatai) pf
- (transitive) to conceal, keep secret
Conjugation
Conjugation of затаи (perfective, present in -и)
| l-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | растаел | растаил | adjectival participle | растаен | ||
| feminine | растаела | растаила | adverbial participle | — | ||
| neuter | растаело | растаило | verbal noun | — | ||
| plural | растаеле | растаиле | perfect participle | растаено | ||
| present | imperfect | aorist | imperative | |||
| 1st singular | растаам | растаев | растаив | — | ||
| 2nd singular | растаиш | растаеше | растаи | растај | ||
| 3rd singular | растаи | растаеше | растаи | — | ||
| 1st plural | растаиме | растаевме | растаивме | — | ||
| 2nd plural | растаите | растаевте | растаивте | растајте | ||
| 3rd plural | растаат | растаеја | растаија | — | ||
| Compound tenses | ||||||
| perfect | сум растаил | present of сум (except in the 3rd person) + aorist l-participle | ||||
| има-perfect | имам растаено | present of има + perfect participle | ||||
| pluperfect | бев растаил | imperfect of сум + aorist l-participle | ||||
| има-pluperfect | имав растаено | imperfect of има + perfect participle | ||||
| има-perfect reported | сум имал растаено | perfect of има + perfect participle | ||||
| future | ќе растаам | ќе + present | ||||
| има-future | ќе имам растаено | future of има + perfect participle | ||||
| future in the past | ќе растаев | ќе + imperfect | ||||
| има-future in the past | ќе имав растаено | future in the past of има + perfect participle | ||||
| future reported | ќе сум растаел | ќе + imperfect l-participle | ||||
| има-future reported | ќе сум имал растаено | future reported of има + perfect participle | ||||
| conditional | би растаил | би + aorist l-participle | ||||
| има-conditional | би имал растаено | conditional of има + perfect participle | ||||
Russian
Pronunciation
- IPA(key): [zətɐˈi]
Verb
затаи́ • (zataí)
- second-person singular imperative perfective of затаи́ть (zataítʹ)