відносити
Ukrainian
Etymology
From від (vid) + носи́ти (nosýty). Compare Russian относи́ть (otnosítʹ), Belarusian адно́сіць (adnósicʹ), Polish odnosić.
Pronunciation
- відно́сити: IPA(key): [ʋʲidˈnɔsete]
- відноси́ти: IPA(key): [ʋʲidnɔˈsɪte]
Audio (відно́сити) (file)
Verb
відно́сити • (vidnósyty) impf (perfective віднести́) (transitive)
- to bear away, to carry away, to take away
- to take back (return)
- Synonyms: віддава́ти impf (viddaváty), поверта́ти impf (povertáty)
- (figuratively) to ascribe, to attribute, to impute, to refer (to: до + genitive) (place in or under by a mental or rational process; to assign to, as a class, a cause, source, a motive, reason, or ground of explanation)
Conjugation
Conjugation of відно́сити, відно́сить (class 4a, imperfective, transitive)
imperfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | відно́сити, відно́сить vidnósyty, vidnósytʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | — |
adverbial | відно́сячи vidnósjačy | відно́сивши vidnósyvšy |
present tense | future tense | |
1st singular я | відно́шу vidnóšu | бу́дувідно́сити, бу́ду відно́сить, відно́ситиму búdu vidnósyty, búdu vidnósytʹ, vidnósytymu |
2nd singular ти | відно́сиш vidnósyš | бу́дешвідно́сити, бу́деш відно́сить, відно́ситимеш búdeš vidnósyty, búdeš vidnósytʹ, vidnósytymeš |
3rd singular він / вона / воно | відно́сить vidnósytʹ | бу́девідно́сити, бу́де відно́сить, відно́ситиме búde vidnósyty, búde vidnósytʹ, vidnósytyme |
1st plural ми | відно́сим, відно́симо vidnósym, vidnósymo | бу́демовідно́сити, бу́демо відно́сить, відно́ситимемо, відно́ситимем búdemo vidnósyty, búdemo vidnósytʹ, vidnósytymemo, vidnósytymem |
2nd plural ви | відно́сите vidnósyte | бу́детевідно́сити, бу́дете відно́сить, відно́ситимете búdete vidnósyty, búdete vidnósytʹ, vidnósytymete |
3rd plural вони | відно́сять vidnósjatʹ | бу́дутьвідно́сити, бу́дуть відно́сить, відно́ситимуть búdutʹ vidnósyty, búdutʹ vidnósytʹ, vidnósytymutʹ |
imperative | singular | plural |
first-person | — | відно́сьмо vidnósʹmo |
second-person | відно́сь vidnósʹ | відно́сьте vidnósʹte |
past tense | singular | plural ми / ви / вони |
masculine я / ти / він | відно́сив vidnósyv | відно́сили vidnósyly |
feminine я / ти / вона | відно́сила vidnósyla | |
neuter воно | відно́сило vidnósylo |
Derived terms
- відно́ситися impf (vidnósytysja)
- відно́сний (vidnósnyj)
- відно́сність f (vidnósnistʹ)
- відно́сно (vidnósno)
- відно́шення n (vidnóšennja)
Verb
відноси́ти • (vidnosýty) pf
- (colloquial) to stop carrying
Conjugation
Conjugation of відноси́ти, відноси́ть (class 4c, perfective, transitive)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | відноси́ти, відноси́ть vidnosýty, vidnosýtʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | — |
adverbial | — | відноси́вши vidnosývšy |
present tense | future tense | |
1st singular я | — | відношу́ vidnošú |
2nd singular ти | — | відно́сиш vidnósyš |
3rd singular він / вона / воно | — | відно́сить vidnósytʹ |
1st plural ми | — | відно́сим, відно́симо vidnósym, vidnósymo |
2nd plural ви | — | відно́сите vidnósyte |
3rd plural вони | — | відно́сять vidnósjatʹ |
imperative | singular | plural |
first-person | — | відносі́м, відносі́мо vidnosím, vidnosímo |
second-person | відноси́ vidnosý | відносі́ть vidnosítʹ |
past tense | singular | plural ми / ви / вони |
masculine я / ти / він | відноси́в vidnosýv | відноси́ли vidnosýly |
feminine я / ти / вона | відноси́ла vidnosýla | |
neuter воно | відноси́ло vidnosýlo |
Further reading
- Bilodid, I. K., editor (1970–1980), “відносити”, in Словник української мови: в 11 т. [Dictionary of the Ukrainian Language: in 11 vols] (in Ukrainian), Kyiv: Naukova Dumka
- Rusanivskyi, V. M., editor (2012), “відносити”, in Словник української мови: у 20 т. [Dictionary of the Ukrainian Language: in 20 vols] (in Ukrainian), volume 2 (в – відсрібли́тися), Kyiv: Naukova Dumka, →ISBN
- “відносити”, in Горох – Словозміна [Horokh – Inflection] (in Ukrainian)
- “відносити”, in Kyiv Dictionary (in English)
- “відносити”, in Словник.ua [Slovnik.ua] (in Ukrainian)