balanceren
Dutch
Etymology
Borrowed from French balancer.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌbaː.lɑnˈseː.rə(n)/
- Hyphenation: ba‧lan‧ce‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
balanceren
- (intransitive, transitive) to balance (to maintain a balance, equipoise, etc.)
- to balance (accounts)
Inflection
Inflection of balanceren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | balancerenn | |||
past singular | balanceerde | |||
past participle | gebalanceerd | |||
infinitive | balancerenn | |||
gerund | balancerenn n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | balanceer | balanceerde | ||
2nd person sing. (jij) | balanceert | balanceerde | ||
2nd person sing. (u) | balanceert | balanceerde | ||
2nd person sing. (gij) | balanceert | balanceerde | ||
3rd person singular | balanceert | balanceerde | ||
plural | balancerenn | balanceerden | ||
subjunctive sing.1 | balanceren | balanceerde | ||
subjunctive plur.1 | balancerenn | balanceerden | ||
imperative sing. | balanceer | |||
imperative plur.1 | balanceert | |||
participles | balancerennd | gebalanceerd | ||
1) Archaic. |
Related terms
- balans