ώρα

See also: ὤρα, ὥρα, and Ὥρα

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek ὥρα (hṓra, “fixed period of time”), from Proto-Indo-European *yeh₁- (“year, season”). Cognate with Tsakonian ούρα (oúra).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈo.ra/
Hyphenation: ώ‧ρα

Noun

ώρα • (óra) f (plural ώρες)

hour (¹⁄₂₄ of a day)
time (A quantity of availability in time, time of day as indicated by a clock, some specific time, right time, time for something)
Δεν είχα αρκετή ώρα. ― Den eícha arketí óra. ― I did not have enough time.
Τι ώρα είναι; ― Ti óra eínai? ― What time is it?
Είναι ώρα να φύγουμε. ― Eínai óra na fýgoume. ― It's time for us to leave.
Είμαι στην ώρα μου. ― Eímai stin óra mou. ― I am on time.

Declension

declension of ώρα

case \\ number	singular	plural
nominative	ώρα •	ώρες •
genitive	ώρας •	ωρών •
accusative	ώρα •	ώρες •
vocative	ώρα •	ώρες •

Derived terms

από ώρα σε ώρα (apó óra se óra, “from hour to hour, by the hour”)
για την ώρα (gia tin óra, “at the moment, for the time being”)
έρχομαι πάνω στην ώρα (érchomai páno stin óra)
η κακιά η ώρα (i kakiá i óra, “the most unlucky moment litterally(the) bad time”)
η ώρα η καλή (i óra i kalí, “congratulations for engagement, may you marry soon literally: (the) good time”)
Μεγάλες Ώρες (Megáles Óres)
με τις ώρες (me tis óres)
μισάωρο n (misáoro, “half-hour”)
της κακιάς ώρας (tis kakiás óras)
της ώρας (tis óras)
ωραίος (oraíos, “beautiful”)
ώρα καλή (óra kalí, “godspeed, farewell, have a safe journey literally: good time”)
ωριαίος (oriaíos, “hourly”)
ώριμος (órimos, “ripe, timely”)
ωρίτσα (orítsa)
ωρούλα (oroúla)