όπλο
Greek
Etymology
From Ancient Greek ὅπλον (hóplon, “large shield”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈoplo/
Noun
όπλο • (óplo) n (plural όπλα)
- gun, rifle, etc
- personal weapon, item of small arms
- a top-level branch of the Greek army
Declension
declension of όπλο
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | όπλο • | όπλα • |
| genitive | όπλου • | όπλων • |
| accusative | όπλο • | όπλα • |
| vocative | όπλο • | όπλα • |
Derived terms
→
- οπλίτης m (oplítis, “soldier, hoplite”)
- οπλοποιός m (oplopoiós, “gunsmith”)
- οπλοποιία f (oplopoiía, “gunsmith”)
- οπλοπολυβόλο n (oplopolyvólo, “machine gun”)
- οπλοπωλείο n (oplopoleío, “gun shop”)
- οπλοστάσιο n (oplostásio, “arsenal”)
- οπλουργός m (oplourgós, “amourer”)
- οπλουργία f (oplourgía, “amourer”)
- οπλοφορία f (oploforía, “possession of a firearm”)
- οπλοφορώ (oploforó, “to carry a firearm”)
- οπλοχρησία f (oplochrisía, “use of a firearm”)
See also
- Στρατός Ξηράς m (Stratós Xirás, “Greek army”)