ψευδοσέλινον

ψευδοσέλινον

Ancient Greek

Etymology

From ψευδής (pseudḗs, “false”) +‎ σέλῑνον (sélīnon, “celery”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pseu̯.do.sé.liː.non/ → /pseβ.ðoˈse.li.non/ → /psev.ðoˈse.li.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pseu̯.do.sé.liː.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /psew.doˈse.li.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pseβ.ðoˈse.li.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /psev.ðoˈse.li.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /psev.ðoˈse.li.non/

Noun

ψευδοσέλῑνον • (pseudosélīnon) n (genitive ψευδοσελῑ́νου); second declension

1. creeping cinquefoil (Potentilla reptans)

   Synonyms: κᾰλλῐπέτᾰλον (kallipétalon), πεντᾰ́φῠλλον (pentáphullon)

Inflection

Second declension of τὸ ψευδοσέλῑνον; τοῦ ψευδοσελῑ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ψευδοσέλῑνον tò pseudosélīnon	τὼ ψευδοσελῑ́νω tṑ pseudoselī́nō	τᾰ̀ ψευδοσέλῑνᾰ tà pseudosélīna
Genitive	τοῦ ψευδοσελῑ́νου toû pseudoselī́nou	τοῖν ψευδοσελῑ́νοιν toîn pseudoselī́noin	τῶν ψευδοσελῑ́νων tôn pseudoselī́nōn
Dative	τῷ ψευδοσελῑ́νῳ tôi pseudoselī́nōi	τοῖν ψευδοσελῑ́νοιν toîn pseudoselī́noin	τοῖς ψευδοσελῑ́νοις toîs pseudoselī́nois
Accusative	τὸ ψευδοσέλῑνον tò pseudosélīnon	τὼ ψευδοσελῑ́νω tṑ pseudoselī́nō	τᾰ̀ ψευδοσέλῑνᾰ tà pseudosélīna
Vocative	ψευδοσέλῑνον pseudosélīnon	ψευδοσελῑ́νω pseudoselī́nō	ψευδοσέλῑνᾰ pseudosélīna
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ψευδοσέλινον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ψευδοσέλινον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette