ψευδεπίγραφος

ψευδεπίγραφος

Ancient Greek

Etymology

From ψευδ- (pseud-, “false”) +‎ ἐπῐγρᾰφή (epigraphḗ, “inscription”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pseu̯.de.pí.ɡra.pʰos/ → /pseβ.ðeˈpi.ɣra.ɸos/ → /psev.ðeˈpi.ɣra.fos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pseu̯.de.pí.ɡra.pʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /psew.deˈpi.ɡra.pʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pseβ.ðeˈpi.ɣra.ɸos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /psev.ðeˈpi.ɣra.fos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /psev.ðeˈpi.ɣra.fos/

Adjective

ψευδεπῐ́γρᾰφος • (pseudepígraphos) m or f (neuter ψευδεπῐ́γρᾰφον); second declension

1. with false superscription or title, not genuine

Declension

Second declension of ψευδεπῐ́γρᾰφος; ψευδεπῐ́γρᾰφον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ψευδεπῐ́γρᾰφος pseudepígraphos	ψευδεπῐ́γρᾰφον pseudepígraphon		ψευδεπῐγρᾰ́φω pseudepigráphō	ψευδεπῐγρᾰ́φω pseudepigráphō		ψευδεπῐ́γρᾰφοι pseudepígraphoi	ψευδεπῐ́γρᾰφᾰ pseudepígrapha
Genitive		ψευδεπῐγρᾰ́φου pseudepigráphou	ψευδεπῐγρᾰ́φου pseudepigráphou		ψευδεπῐγρᾰ́φοιν pseudepigráphoin	ψευδεπῐγρᾰ́φοιν pseudepigráphoin		ψευδεπῐγρᾰ́φων pseudepigráphōn	ψευδεπῐγρᾰ́φων pseudepigráphōn
Dative		ψευδεπῐγρᾰ́φῳ pseudepigráphōi	ψευδεπῐγρᾰ́φῳ pseudepigráphōi		ψευδεπῐγρᾰ́φοιν pseudepigráphoin	ψευδεπῐγρᾰ́φοιν pseudepigráphoin		ψευδεπῐγρᾰ́φοις pseudepigráphois	ψευδεπῐγρᾰ́φοις pseudepigráphois
Accusative		ψευδεπῐ́γρᾰφον pseudepígraphon	ψευδεπῐ́γρᾰφον pseudepígraphon		ψευδεπῐγρᾰ́φω pseudepigráphō	ψευδεπῐγρᾰ́φω pseudepigráphō		ψευδεπῐγρᾰ́φους pseudepigráphous	ψευδεπῐ́γρᾰφᾰ pseudepígrapha
Vocative		ψευδεπῐ́γρᾰφε pseudepígraphe	ψευδεπῐ́γρᾰφον pseudepígraphon		ψευδεπῐγρᾰ́φω pseudepigráphō	ψευδεπῐγρᾰ́φω pseudepigráphō		ψευδεπῐ́γρᾰφοι pseudepígraphoi	ψευδεπῐ́γρᾰφᾰ pseudepígrapha
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ψευδεπῐγρᾰ́φως pseudepigráphōs			ψευδεπῐγρᾰφώτερος pseudepigraphṓteros			ψευδεπῐγρᾰφώτᾰτος pseudepigraphṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ψευδεπίγραφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ψευδεπίγραφος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette