ψίλωσις
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /psǐː.lɔː.sis/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈpsi.lo.sis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈpsi.lo.sis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈpsi.lo.sis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈpsi.lo.sis/
Noun
ψῑ́λωσῐς • (psī́lōsis) f (genitive ψῑλώσεως); third declension
- a stripping bare (of flesh, hair, leaves, etc.)
- 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, Aphorisms 7.19
- 400 BCE – 300 BCE, Clearchus of Soli, Collected Works 9
- Archig., ap.Gal. 8.150
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.646d
- 93 CE – 94 CE, Josephus, Antiquities of the Jews 17.11.2
- (grammar) a writing or pronouncing with the spiritus lenis, or of an unaspirated consonant; psilosis
- 1115 – 1195, Eustathius of Thessalonica, Collected Works 515.37
Declension
Third declension of ἡ ψῑ́λωσῐς; τῆς ψῑλώσεως (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ψῑ́λωσῐς hē psī́lōsis | τὼ ψῑλώσει tṑ psīlṓsei | αἱ ψῑλώσεις hai psīlṓseis | ||||||||||
Genitive | τῆς ψῑλώσεως tês psīlṓseōs | τοῖν ψῑλωσέοιν toîn psīlōséoin | τῶν ψῑλώσεων tôn psīlṓseōn | ||||||||||
Dative | τῇ ψῑλώσει têi psīlṓsei | τοῖν ψῑλωσέοιν toîn psīlōséoin | ταῖς ψῑλώσεσῐ / ψῑλώσεσῐν taîs psīlṓsesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν ψῑ́λωσῐν tḕn psī́lōsin | τὼ ψῑλώσει tṑ psīlṓsei | τᾱ̀ς ψῑλώσεις tā̀s psīlṓseis | ||||||||||
Vocative | ψῑ́λωσῐ psī́lōsi | ψῑλώσει psīlṓsei | ψῑλώσεις psīlṓseis | ||||||||||
Notes: |
|
Descendants
- Translingual: metapsilosis
- → English: psilosis
- → French: psilose
- Greek: ψίλωση (psílosi)
References
- ψῑ́λωσις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press