ψάμμινος

Ancient Greek

Etymology

From ψάμμος (psámmos, “sand”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /psám.mi.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpsam.mi.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpsam.mi.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpsam.mi.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpsa.mi.nos/

Adjective

ψάμμῐνος • (psámminos) m (feminine ψαμμῐ́νη, neuter ψάμμῐνον); first/second declension

sandy, made of sand

Inflection

First and second declension of ψάμμῐνος; ψαμμῐ́νη; ψάμμῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ψάμμῐνος psámminos	ψαμμῐ́νη psammínē	ψάμμῐνον psámminon	ψαμμῐ́νω psammínō	ψαμμῐ́νᾱ psammínā	ψαμμῐ́νω psammínō	ψάμμῐνοι psámminoi	ψάμμῐναι psámminai	ψάμμῐνᾰ psámmina
Genitive	ψαμμῐ́νου psammínou	ψαμμῐ́νης psammínēs	ψαμμῐ́νου psammínou	ψαμμῐ́νοιν psammínoin	ψαμμῐ́ναιν psammínain	ψαμμῐ́νοιν psammínoin	ψαμμῐ́νων psammínōn	ψαμμῐ́νων psammínōn	ψαμμῐ́νων psammínōn
Dative	ψαμμῐ́νῳ psammínōi	ψαμμῐ́νῃ psammínēi	ψαμμῐ́νῳ psammínōi	ψαμμῐ́νοιν psammínoin	ψαμμῐ́ναιν psammínain	ψαμμῐ́νοιν psammínoin	ψαμμῐ́νοις psammínois	ψαμμῐ́ναις psammínais	ψαμμῐ́νοις psammínois
Accusative	ψάμμῐνον psámminon	ψαμμῐ́νην psammínēn	ψάμμῐνον psámminon	ψαμμῐ́νω psammínō	ψαμμῐ́νᾱ psammínā	ψαμμῐ́νω psammínō	ψαμμῐ́νους psammínous	ψαμμῐ́νᾱς psammínās	ψάμμῐνᾰ psámmina
Vocative	ψάμμῐνε psámmine	ψαμμῐ́νη psammínē	ψάμμῐνον psámminon	ψαμμῐ́νω psammínō	ψαμμῐ́νᾱ psammínā	ψαμμῐ́νω psammínō	ψάμμῐνοι psámminoi	ψάμμῐναι psámminai	ψάμμῐνᾰ psámmina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ψαμμῐ́νως psammínōs			ψαμμῐνώτερος psamminṓteros			ψαμμῐνώτᾰτος psamminṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ψάμμινος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading