φοινός

φοινός

Ancient Greek

Etymology

Without convincing etymology. Connected with φόνος (phónos, “murder”) already in antiquity, but this is unconvincing semantically and morphologically.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰoi̯.nós/ → /ɸyˈnos/ → /fiˈnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰoi̯.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰyˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸyˈnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fyˈnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈnos/

Adjective

φοινός • (phoinós) m (feminine φοινή, neuter φοινόν); first/second declension

1. blood red, reddish
2. deadly, murderous

Inflection

First and second declension of φοινός; φοινή; φοινόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φοινός phoinós	φοινή phoinḗ	φοινόν phoinón		φοινώ phoinṓ	φοινᾱ́ phoinā́	φοινώ phoinṓ		φοινοί phoinoí	φοιναί phoinaí	φοινᾰ́ phoiná
Genitive		φοινοῦ phoinoû	φοινῆς phoinês	φοινοῦ phoinoû		φοινοῖν phoinoîn	φοιναῖν phoinaîn	φοινοῖν phoinoîn		φοινῶν phoinôn	φοινῶν phoinôn	φοινῶν phoinôn
Dative		φοινῷ phoinôi	φοινῇ phoinêi	φοινῷ phoinôi		φοινοῖν phoinoîn	φοιναῖν phoinaîn	φοινοῖν phoinoîn		φοινοῖς phoinoîs	φοιναῖς phoinaîs	φοινοῖς phoinoîs
Accusative		φοινόν phoinón	φοινήν phoinḗn	φοινόν phoinón		φοινώ phoinṓ	φοινᾱ́ phoinā́	φοινώ phoinṓ		φοινούς phoinoús	φοινᾱ́ς phoinā́s	φοινᾰ́ phoiná
Vocative		φοινέ phoiné	φοινή phoinḗ	φοινόν phoinón		φοινώ phoinṓ	φοινᾱ́ phoinā́	φοινώ phoinṓ		φοινοί phoinoí	φοιναί phoinaí	φοινᾰ́ phoiná
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φοινῶς phoinôs				φοινότερος phoinóteros				φοινότᾰτος phoinótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• δαφοινός (daphoinós)
• φοίνιος (phoínios)
• φοινίσσω (phoiníssō)
• φοινώδης (phoinṓdēs)

 

References

• φοινός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• φοινός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• φοινός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN