Φιλόξενος

Φιλόξενος

Ancient Greek

Etymology

From φιλόξενος (philóxenos, “hospitable”), from φίλος (phílos) +‎ ξένος (xénos)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.lók.se.nos/ → /ɸiˈlok.se.nos/ → /fiˈlok.se.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lók.se.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰiˈlok.sɛ.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸiˈlok.se.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fiˈlok.se.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈlok.se.nos/

Proper noun

Φιλόξενος • (Philóxenos) m (genitive Φιλοξένου); second declension

1. A male given name: Philoxenus

Declension

Second declension of ὁ Φιλόξενος; τοῦ Φιλοξένου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Φιλόξενος ho Philóxenos	τὼ Φιλοξένω tṑ Philoxénō	οἱ Φιλόξενοι hoi Philóxenoi
Genitive	τοῦ Φιλοξένου toû Philoxénou	τοῖν Φιλοξένοιν toîn Philoxénoin	τῶν Φιλοξένων tôn Philoxénōn
Dative	τῷ Φιλοξένῳ tôi Philoxénōi	τοῖν Φιλοξένοιν toîn Philoxénoin	τοῖς Φιλοξένοις toîs Philoxénois
Accusative	τὸν Φιλόξενον tòn Philóxenon	τὼ Φιλοξένω tṑ Philoxénō	τοὺς Φιλοξένους toùs Philoxénous
Vocative	Φιλόξενε Philóxene	Φιλοξένω Philoxénō	Φιλόξενοι Philóxenoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.