υπήκοος
Greek
Etymology
From Ancient Greek ὑπήκοος (hupḗkoos, “listening to someone more important, obeying”), from ὑπό (hupó, “under”) + ἀκοή (akoḗ, “listening”).
Noun
υπήκοος • (ypíkoos) m or f (plural υπήκοοι)
- citizen (of a country)
- subject (of a monarch)
Declension
declension of υπήκοος
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | υπήκοος • | υπήκοοι • |
| genitive | υπηκόου • | υπηκόων • |
| accusative | υπήκοο • | υπηκόους • |
| vocative | υπήκοε • | υπήκοοι • |
Related terms
- υπηκοότητα f (ypikoótita, “citizenship”)