τολμάω

τολμάω

Ancient Greek

Alternative forms

• τολμέω (tolméō)

Etymology

From τόλμᾰ (τόλμη) (tólma (tólmē), “(feminine) courage”) +‎ -άω (-áō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tol.má.ɔː/ → /tolˈma.o/ → /tolˈma.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tol.má.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tolˈma.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tolˈma.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tolˈma.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tolˈma.o/

Verb

τολμᾰ́ω • (tolmáō)

(contracted: τολμῶ (tolmô))

1. I dare

Inflection

   Present: τολμᾰ́ω, τολμᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τολμᾰ́ω	τολμᾰ́εις	τολμᾰ́ει	τολμᾰ́ετον	τολμᾰ́ετον	τολμᾰ́ομεν	τολμᾰ́ετε	τολμᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	τολμᾰ́ω	τολμᾰ́ῃς	τολμᾰ́ῃ	τολμᾰ́ητον	τολμᾰ́ητον	τολμᾰ́ωμεν	τολμᾰ́ητε	τολμᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	τολμᾰ́οιμῐ	τολμᾰ́οις	τολμᾰ́οι	τολμᾰ́οιτον	τολμᾰοίτην	τολμᾰ́οιμεν	τολμᾰ́οιτε	τολμᾰ́οιεν
	imperative		τόλμᾰε	τολμᾰέτω	τολμᾰ́ετον	τολμᾰέτων		τολμᾰ́ετε	τολμᾰόντων
middle/ passive	indicative	τολμᾰ́ομαι	τολμᾰ́ῃ, τολμᾰ́ει	τολμᾰ́εται	τολμᾰ́εσθον	τολμᾰ́εσθον	τολμᾰόμεθᾰ	τολμᾰ́εσθε	τολμᾰ́ονται
	subjunctive	τολμᾰ́ωμαι	τολμᾰ́ῃ	τολμᾰ́ηται	τολμᾰ́ησθον	τολμᾰ́ησθον	τολμᾰώμεθᾰ	τολμᾰ́ησθε	τολμᾰ́ωνται
	optative	τολμᾰοίμην	τολμᾰ́οιο	τολμᾰ́οιτο	τολμᾰ́οισθον	τολμᾰοίσθην	τολμᾰοίμεθᾰ	τολμᾰ́οισθε	τολμᾰ́οιντο
	imperative		τολμᾰ́ου	τολμᾰέσθω	τολμᾰ́εσθον	τολμᾰέσθων		τολμᾰ́εσθε	τολμᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τολμᾰ́ειν				τολμᾰ́εσθαι
participle	m	τολμᾰ́ων				τολμᾰόμενος
	f	τολμᾰ́ουσᾰ				τολμᾰομένη
	n	τολμᾰ́ον				τολμᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: τολμῶ, τολμῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τολμῶ	τολμᾷς	τολμᾷ	τολμᾶτον	τολμᾶτον	τολμῶμεν	τολμᾶτε	τολμῶσῐ(ν)
	subjunctive	τολμῶ	τολμᾷς	τολμᾷ	τολμᾶτον	τολμᾶτον	τολμῶμεν	τολμᾶτε	τολμῶσῐ(ν)
	optative	τολμῴην, τολμῷμῐ	τολμῴης, τολμῷς	τολμῴη, τολμῷ	τολμῷτον, τολμῴητον	τολμῴτην, τολμῳήτην	τολμῷμεν, τολμῴημεν	τολμῷτε, τολμῴητε	τολμῷεν, τολμῴησᾰν
	imperative		τόλμᾱ	τολμᾱ́τω	τολμᾶτον	τολμᾱ́των		τολμᾶτε	τολμώντων
middle/ passive	indicative	τολμῶμαι	τολμᾷ	τολμᾶται	τολμᾶσθον	τολμᾶσθον	τολμώμεθᾰ	τολμᾶσθε	τολμῶνται
	subjunctive	τολμῶμαι	τολμᾷ	τολμᾶται	τολμᾶσθον	τολμᾶσθον	τολμώμεθᾰ	τολμᾶσθε	τολμῶνται
	optative	τολμῴμην	τολμῷο	τολμῷτο	τολμῷσθον	τολμῴσθην	τολμῴμεθᾰ	τολμῷσθε	τολμῷντο
	imperative		τολμῶ	τολμᾱ́σθω	τολμᾶσθον	τολμᾱ́σθων		τολμᾶσθε	τολμᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		τολμᾶν				τολμᾶσθαι
participle	m	τολμῶν				τολμώμενος
	f	τολμῶσᾰ				τολμωμένη
	n	τολμῶν				τολμώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτόλμᾰον, ἐτολμᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτόλμᾰον	ἐτόλμᾰες	ἐτόλμᾰε(ν)	ἐτολμᾰ́ετον	ἐτολμᾰέτην	ἐτολμᾰ́ομεν	ἐτολμᾰ́ετε	ἐτόλμᾰον
middle/ passive	indicative	ἐτολμᾰόμην	ἐτολμᾰ́ου	ἐτολμᾰ́ετο	ἐτολμᾰ́εσθον	ἐτολμᾰέσθην	ἐτολμᾰόμεθᾰ	ἐτολμᾰ́εσθε	ἐτολμᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτόλμων, ἐτολμώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτόλμων	ἐτόλμᾱς	ἐτόλμᾱ	ἐτολμᾶτον	ἐτολμᾱ́την	ἐτολμῶμεν	ἐτολμᾶτε	ἐτόλμων
middle/ passive	indicative	ἐτολμώμην	ἐτολμῶ	ἐτολμᾶτο	ἐτολμᾶσθον	ἐτολμᾱ́σθην	ἐτολμώμεθᾰ	ἐτολμᾶσθε	ἐτολμῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τολμήσω, τολμήσομαι, τολμηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τολμήσω	τολμήσεις	τολμήσει	τολμήσετον	τολμήσετον	τολμήσομεν	τολμήσετε	τολμήσουσῐ(ν)
	optative	τολμήσοιμῐ	τολμήσοις	τολμήσοι	τολμήσοιτον	τολμησοίτην	τολμήσοιμεν	τολμήσοιτε	τολμήσοιεν
middle	indicative	τολμήσομαι	τολμήσῃ, τολμήσει	τολμήσεται	τολμήσεσθον	τολμήσεσθον	τολμησόμεθᾰ	τολμήσεσθε	τολμήσονται
	optative	τολμησοίμην	τολμήσοιο	τολμήσοιτο	τολμήσοισθον	τολμησοίσθην	τολμησοίμεθᾰ	τολμήσοισθε	τολμήσοιντο
passive	indicative	τολμηθήσομαι	τολμηθήσῃ	τολμηθήσεται	τολμηθήσεσθον	τολμηθήσεσθον	τολμηθησόμεθᾰ	τολμηθήσεσθε	τολμηθήσονται
	optative	τολμηθησοίμην	τολμηθήσοιο	τολμηθήσοιτο	τολμηθήσοισθον	τολμηθησοίσθην	τολμηθησοίμεθᾰ	τολμηθήσοισθε	τολμηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τολμήσειν			τολμήσεσθαι		τολμηθήσεσθαι
participle	m	τολμήσων			τολμησόμενος		τολμηθησόμενος
	f	τολμήσουσᾰ			τολμησομένη		τολμηθησομένη
	n	τολμῆσον			τολμησόμενον		τολμηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐτόλμησᾰ, ἐτολμησᾰ́μην, ἐτολμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτόλμησᾰ	ἐτόλμησᾰς	ἐτόλμησε(ν)	ἐτολμήσᾰτον	ἐτολμησᾰ́την	ἐτολμήσᾰμεν	ἐτολμήσᾰτε	ἐτόλμησᾰν
	subjunctive	τολμήσω	τολμήσῃς	τολμήσῃ	τολμήσητον	τολμήσητον	τολμήσωμεν	τολμήσητε	τολμήσωσῐ(ν)
	optative	τολμήσαιμῐ	τολμήσειᾰς, τολμήσαις	τολμήσειε(ν), τολμήσαι	τολμήσαιτον	τολμησαίτην	τολμήσαιμεν	τολμήσαιτε	τολμήσειᾰν, τολμήσαιεν
	imperative		τόλμησον	τολμησᾰ́τω	τολμήσᾰτον	τολμησᾰ́των		τολμήσᾰτε	τολμησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτολμησᾰ́μην	ἐτολμήσω	ἐτολμήσᾰτο	ἐτολμήσᾰσθον	ἐτολμησᾰ́σθην	ἐτολμησᾰ́μεθᾰ	ἐτολμήσᾰσθε	ἐτολμήσᾰντο
	subjunctive	τολμήσωμαι	τολμήσῃ	τολμήσηται	τολμήσησθον	τολμήσησθον	τολμησώμεθᾰ	τολμήσησθε	τολμήσωνται
	optative	τολμησαίμην	τολμήσαιο	τολμήσαιτο	τολμήσαισθον	τολμησαίσθην	τολμησαίμεθᾰ	τολμήσαισθε	τολμήσαιντο
	imperative		τόλμησαι	τολμησᾰ́σθω	τολμήσᾰσθον	τολμησᾰ́σθων		τολμήσᾰσθε	τολμησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτολμήθην	ἐτολμήθης	ἐτολμήθη	ἐτολμήθητον	ἐτολμηθήτην	ἐτολμήθημεν	ἐτολμήθητε	ἐτολμήθησᾰν
	subjunctive	τολμηθῶ	τολμηθῇς	τολμηθῇ	τολμηθῆτον	τολμηθῆτον	τολμηθῶμεν	τολμηθῆτε	τολμηθῶσῐ(ν)
	optative	τολμηθείην	τολμηθείης	τολμηθείη	τολμηθεῖτον, τολμηθείητον	τολμηθείτην, τολμηθειήτην	τολμηθεῖμεν, τολμηθείημεν	τολμηθεῖτε, τολμηθείητε	τολμηθεῖεν, τολμηθείησᾰν
	imperative		τολμήθητῐ	τολμηθήτω	τολμήθητον	τολμηθήτων		τολμήθητε	τολμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τολμῆσαι			τολμήσᾰσθαι		τολμηθῆναι
participle	m	τολμήσᾱς			τολμησᾰ́μενος		τολμηθείς
	f	τολμήσᾱσᾰ			τολμησᾰμένη		τολμηθεῖσᾰ
	n	τολμῆσᾰν			τολμησᾰ́μενον		τολμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τετόλμηκᾰ, τετόλμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετόλμηκᾰ	τετόλμηκᾰς	τετόλμηκε(ν)	τετολμήκᾰτον	τετολμήκᾰτον	τετολμήκᾰμεν	τετολμήκᾰτε	τετολμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετολμήκω	τετολμήκῃς	τετολμήκῃ	τετολμήκητον	τετολμήκητον	τετολμήκωμεν	τετολμήκητε	τετολμήκωσῐ(ν)
	optative	τετολμήκοιμῐ, τετολμηκοίην	τετολμήκοις, τετολμηκοίης	τετολμήκοι, τετολμηκοίη	τετολμήκοιτον	τετολμηκοίτην	τετολμήκοιμεν	τετολμήκοιτε	τετολμήκοιεν
	imperative		τετόλμηκε	τετολμηκέτω	τετολμήκετον	τετολμηκέτων		τετολμήκετε	τετολμηκόντων
middle/ passive	indicative	τετόλμημαι	τετόλμησαι	τετόλμηται	τετόλμησθον	τετόλμησθον	τετολμήμεθᾰ	τετόλμησθε	τετόλμηνται
	subjunctive	τετολμημένος ὦ	τετολμημένος ᾖς	τετολμημένος ᾖ	τετολμημένω ἦτον	τετολμημένω ἦτον	τετολμημένοι ὦμεν	τετολμημένοι ἦτε	τετολμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετολμημένος εἴην	τετολμημένος εἴης	τετολμημένος εἴη	τετολμημένοι εἴητον/εἶτον	τετολμημένω εἰήτην/εἴτην	τετολμημένοι εἴημεν/εἶμεν	τετολμημένοι εἴητε/εἶτε	τετολμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τετόλμησο	τετολμήσθω	τετόλμησθον	τετολμήσθων		τετόλμησθε	τετολμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		τετολμηκέναι				τετολμῆσθαι
participle	m	τετολμηκώς				τετολμημένος
	f	τετολμηκυῖᾰ				τετολμημένη
	n	τετολμηκός				τετολμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτετολμήκειν, ἐτετολμήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετολμήκειν, ἐτετολμήκη	ἐτετολμήκεις, ἐτετολμήκης	ἐτετολμήκει(ν)	ἐτετολμήκετον	ἐτετολμηκέτην	ἐτετολμήκεμεν	ἐτετολμήκετε	ἐτετολμήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετολμήμην	ἐτετόλμησο	ἐτετόλμητο	ἐτετόλμησθον	ἐτετολμήσθην	ἐτετολμήμεθᾰ	ἐτετόλμησθε	ἐτετόλμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

• ἔτλην (étlēn) (poetic)

Descendants

• Greek: τολμάω (tolmáo), τολμώ (tolmó, “to dare”)

Further reading

• τολμάω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• τολμάω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τολμάω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τολμάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τολμάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• τολμάω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5111 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek τολμάω, τολμῶ (tolmáō, tolmô, “to dare”)

Pronunciation

• IPA^(key): /tolˈma.o/
• Hyphenation: τολ‧μά‧ω

Verb

τολμάω • (tolmáo) (simple past τόλμησα, passive τολμώμαι) (contracted: τολμώ (tolmó))

1. Alternative form of τολμώ (tolmó)

Conjugation

See conjugation at τολμώ