τοιοῦτος τις

τοιοῦτος τις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /toi̯.ôː.tos tis/ → /tyˈu.tos tis/ → /tiˈu.tos tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /toi̯.ôː.tos tis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tyˈu.tos tis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tyˈu.tos tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tyˈu.tos tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈu.tos tis/

Pronoun

τοιοῦτος τῐς • (toioûtos tis)

1. such a one
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 6.16
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.132
   • 380 BCE, Plato, The Republic 386A
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 5.8.7
   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 3.45.6

Declension

    Inflection

Number	Singular				Dual				Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τοιοῦτος τις	τοιαύτη τις	τοιοῦτο(ν) τι		τοιούτω τινέ	τοιούτω τινέ	τοιούτω τινέ		τοιοῦτοι τινές	τοιαῦται τινές	τοιαῦτᾰ τινά
Genitive	τοιούτου τινός	τοιαύτης τινός	τοιούτου τινός		τοιούτοιν τινοῖν	τοιούτοιν τινοῖν	τοιούτοιν τινοῖν		τοιούτων τινῶν	τοιούτων τινῶν	τοιούτων τινῶν
Dative	τοιούτῳ τινί	τοιαύτῃ τινί	τοιούτῳ τινί		τοιούτοιν τινοῖν	τοιούτοιν τινοῖν	τοιούτοιν τινοῖν		τοιούτοις τισί(ν)	τοιαύταις τισί(ν)	τοιούτοις τισί(ν)
Accusative	τοιοῦτον τινά	τοιαύτην τινά	τοιοῦτο(ν) τι		τοιούτω τινέ	τοιούτω τινέ	τοιούτω τινέ		τοιούτους τινάς	τοιαύτᾱς τινάς	τοιαῦτᾰ τινά