τημελέω

Ancient Greek

Etymology

Without a certain explanation. The semantic and formal similarity with μέλω (mélō, “to care for”) gave rise to several unsuccesful attempts to connect this verb to etymologically. Pisani suggested that τημέλεια (tēméleia) arose from *τηλε-μέλεια (*tēle-méleia) by syllabic dissimilation and originally meaning "to care from afar"; however, this is semantically unconvincing.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tɛː.me.lé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te̝.meˈle.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ti.meˈle.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ti.meˈle.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ti.meˈle.o/

Verb

τημελέω • (tēmeléō)

to take care of, look after
Synonyms: ἐπῐμελέομαι (epimeléomai), κομῐ́ζω (komízō)

Conjugation

Present: τημελέω, τημελέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τημελέω	τημελέεις	τημελέει	τημελέετον	τημελέετον	τημελέομεν	τημελέετε	τημελέουσῐ(ν)
	subjunctive	τημελέω	τημελέῃς	τημελέῃ	τημελέητον	τημελέητον	τημελέωμεν	τημελέητε	τημελέωσῐ(ν)
	optative	τημελέοιμῐ	τημελέοις	τημελέοι	τημελέοιτον	τημελεοίτην	τημελέοιμεν	τημελέοιτε	τημελέοιεν
	imperative		τημέλεε	τημελεέτω	τημελέετον	τημελεέτων		τημελέετε	τημελεόντων
middle/ passive	indicative	τημελέομαι	τημελέῃ, τημελέει	τημελέεται	τημελέεσθον	τημελέεσθον	τημελεόμεθᾰ	τημελέεσθε	τημελέονται
	subjunctive	τημελέωμαι	τημελέῃ	τημελέηται	τημελέησθον	τημελέησθον	τημελεώμεθᾰ	τημελέησθε	τημελέωνται
	optative	τημελεοίμην	τημελέοιο	τημελέοιτο	τημελέοισθον	τημελεοίσθην	τημελεοίμεθᾰ	τημελέοισθε	τημελέοιντο
	imperative		τημελέου	τημελεέσθω	τημελέεσθον	τημελεέσθων		τημελέεσθε	τημελεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τημελέειν				τημελέεσθαι
participle	m	τημελέων				τημελεόμενος
	f	τημελέουσᾰ				τημελεομένη
	n	τημελέον				τημελεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: τημελῶ, τημελοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τημελῶ	τημελεῖς	τημελεῖ	τημελεῖτον	τημελεῖτον	τημελοῦμεν	τημελεῖτε	τημελοῦσῐ(ν)
	subjunctive	τημελῶ	τημελῇς	τημελῇ	τημελῆτον	τημελῆτον	τημελῶμεν	τημελῆτε	τημελῶσῐ(ν)
	optative	τημελοίην, τημελοῖμῐ	τημελοίης, τημελοῖς	τημελοίη, τημελοῖ	τημελοῖτον, τημελοίητον	τημελοίτην, τημελοιήτην	τημελοῖμεν, τημελοίημεν	τημελοῖτε, τημελοίητε	τημελοῖεν, τημελοίησᾰν
	imperative		τημέλει	τημελείτω	τημελεῖτον	τημελείτων		τημελεῖτε	τημελούντων
middle/ passive	indicative	τημελοῦμαι	τημελεῖ, τημελῇ	τημελεῖται	τημελεῖσθον	τημελεῖσθον	τημελούμεθᾰ	τημελεῖσθε	τημελοῦνται
	subjunctive	τημελῶμαι	τημελῇ	τημελῆται	τημελῆσθον	τημελῆσθον	τημελώμεθᾰ	τημελῆσθε	τημελῶνται
	optative	τημελοίμην	τημελοῖο	τημελοῖτο	τημελοῖσθον	τημελοίσθην	τημελοίμεθᾰ	τημελοῖσθε	τημελοῖντο
	imperative		τημελοῦ	τημελείσθω	τημελεῖσθον	τημελείσθων		τημελεῖσθε	τημελείσθων
		active				middle/passive
infinitive		τημελεῖν				τημελεῖσθαι
participle	m	τημελῶν				τημελούμενος
	f	τημελοῦσᾰ				τημελουμένη
	n	τημελοῦν				τημελούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀτημέλητος (atēmélētos)
τημέλειᾱ (tēméleiā)
τημελής (tēmelḗs)
τημελητής (tēmelētḗs)