Τετραφέρνης

Τετραφέρνης

Ancient Greek

Etymology

Borrowed from Old Persian *Ciθrafarnāʰ (literally “with shining splendour”) or "glorious because of his origin"[1][2].

Compare with Τισσαφέρνης (Tissaphérnēs), the Ancient Greek form of *Ciçafarnāʰ, an alternative form of *Ciθrafarnāʰ

Proper noun

Τετραφέρνης • (Tetraphérnēs) m (genitive Τετραφέρνου); first declension

1. A male given name from Old Persian: Tetraphernes

Inflection

First declension of ὁ Τετραφέρνης; τοῦ Τετραφέρνους (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Τετραφέρνης ho Tetraphérnēs	τὼ Τετραφέρνᾱ tṑ Tetraphérnā	οἱ Τετραφέρναι hoi Tetraphérnai
Genitive	τοῦ Τετραφέρνους / Τετραφέρνου toû Tetraphérnous / Tetraphérnou	τοῖν Τετραφέρναιν toîn Tetraphérnain	τῶν Τετραφερνῶν tôn Tetraphernôn
Dative	τῷ Τετραφέρνει / Τετραφέρνῃ tôi Tetraphérnei / Tetraphérnēi	τοῖν Τετραφέρναιν toîn Tetraphérnain	τοῖς Τετραφέρναις toîs Tetraphérnais
Accusative	τὸν Τετραφέρνην tòn Tetraphérnēn	τὼ Τετραφέρνᾱ tṑ Tetraphérnā	τοὺς Τετραφέρνᾱς toùs Tetraphérnās
Vocative	Τετραφέρνη Tetraphérnē	Τετραφέρνᾱ Tetraphérnā	Τετραφέρναι Tetraphérnai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Τετραφέρνης (Tetraférnis)
• → Latin: Tetraphernēs

References

1. Hinz, Walther, “*čiθrafarnah-”, in Altiranisches Sprachgut der Nebenüberlieferungen (Göttinger Orientforschungen, Reihe III, Iranica; 3)‎ (in German), Wiesbaden: Otto Harrassowitz, 1975, page 74
2. Tavernier, Jan, “*4.2.423. *Čiθrafarnā”, in Iranica in the Achaemenid Period (ca. 550-330 B.C.): Lexicon of Old Iranian Proper Names and Loanwords, Attested in Non-Iranian Texts, Peeters Publishers, 2007, →ISBN, page 158