τετιημένος

τετιημένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.ti.ɛː.mé.nos/ → /te.ti.iˈme.nos/ → /te.ti.iˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.ti.ɛː.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tɛ.ti.eˈmɛ.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.ti.iˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.ti.iˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.ti.iˈme.nos/

Participle

τετῐημένος • (tetiēménos) m (feminine τετῐημένη, neuter τετῐημένον); first/second declension

1. perfect middle participle of τετίημαι (tetíēmai)

Declension

First and second declension of τετῐημένος; τετῐημένη; τετῐημένον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		τετῐημένος tetiēménos	τετῐημένη tetiēménē	τετῐημένον tetiēménon		τετῐημένω tetiēménō	τετῐημένᾱ tetiēménā	τετῐημένω tetiēménō		τετῐημένοι tetiēménoi	τετῐημέναι tetiēménai	τετῐημένᾰ tetiēména
Genitive		τετῐημένου / τετῐημενοῖο / τετῐημένοιο / τετῐημενόο / τετῐημένοο tetiēménou / tetiēmenoîo / tetiēménoio / tetiēmenóo / tetiēménoo	τετῐημένης tetiēménēs	τετῐημένου / τετῐημενοῖο / τετῐημένοιο / τετῐημενόο / τετῐημένοο tetiēménou / tetiēmenoîo / tetiēménoio / tetiēmenóo / tetiēménoo		τετῐημένοιῐν tetiēménoiin	τετῐημέναιν / τετῐημέναιῐν / τετῐημένῃῐν tetiēménai(i)n / tetiēménēiin	τετῐημένοιῐν tetiēménoiin		τετῐημένων tetiēménōn	τετῐημενᾱ́ων / τετῐημενέ͜ων / τετῐημενῶν tetiēmenā́ōn / tetiēmené͜ōn / tetiēmenôn	τετῐημένων tetiēménōn
Dative		τετῐημένῳ tetiēménōi	τετῐημένῃ tetiēménēi	τετῐημένῳ tetiēménōi		τετῐημένοιῐν tetiēménoiin	τετῐημέναιν / τετῐημέναιῐν / τετῐημένῃῐν tetiēménai(i)n / tetiēménēiin	τετῐημένοιῐν tetiēménoiin		τετῐημένοισῐ / τετῐημένοισῐν / τετῐημένοις tetiēménoisi(n) / tetiēménois	τετῐημένῃσῐ / τετῐημένῃσῐν / τετῐημένῃς / τετῐημέναις tetiēménēisi(n) / tetiēménēis / tetiēménais	τετῐημένοισῐ / τετῐημένοισῐν / τετῐημένοις tetiēménoisi(n) / tetiēménois
Accusative		τετῐημένον tetiēménon	τετῐημένην tetiēménēn	τετῐημένον tetiēménon		τετῐημένω tetiēménō	τετῐημένᾱ tetiēménā	τετῐημένω tetiēménō		τετῐημένους tetiēménous	τετῐημένᾱς tetiēménās	τετῐημένᾰ tetiēména
Vocative		τετῐημένε tetiēméne	τετῐημένη tetiēménē	τετῐημένον tetiēménon		τετῐημένω tetiēménō	τετῐημένᾱ tetiēménā	τετῐημένω tetiēménō		τετῐημένοι tetiēménoi	τετῐημέναι tetiēménai	τετῐημένᾰ tetiēména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		τετῐημένως tetiēménōs				τετῐημενώτερος tetiēmenṓteros				τετῐημενώτᾰτος tetiēmenṓtatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.