τετίημαι
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /te.tí.ɛː.mai̯/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /teˈti.e̝.mɛ/
- (4th CE Koine) IPA(key): /teˈti.i.mɛ/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /teˈti.i.me/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /teˈti.i.me/
Verb
τετίημαι • (tetíēmai)
- (Epic) to be sorrowful
Conjugation
Perfect: τετῐ́ημαι (Epic)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle | indicative | τετῐ́ημαι | τετῐ́ησαι | τετῐ́ηται | τετῐ́ησθον | τετῐ́ησθον | τετῐήμεθᾰ | τετῐ́ησθε | τετῐ́ηνται | ||||
| subjunctive | τετῐημένος ὦ, τετῐημένος ὦμῐ | τετῐημένος ᾖς, τετῐημένος ᾖσθᾰ | τετῐημένος ᾖ, τετῐημένος ᾖσῐ | τετῐημένω ἦτον | τετῐημένω ἦτον | τετῐημένοι ὦμεν | τετῐημένοι ἦτε | τετῐημένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | τετῐημένος εἴην | τετῐημένος εἴης | τετῐημένος εἴη | τετῐημένω εἴητον/εἶτον | τετῐημένω εἰήτην/εἴτην | τετῐημένοι εἴημεν/εἶμεν | τετῐημένοι εἴητε/εἶτε | τετῐήμενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν | |||||
| imperative | τετῐ́ησο | τετῐήσθω | τετῐ́ησθον | τετῐήσθων | τετῐ́ησθε | τετῐήσθων | |||||||
| infinitive | τετῐῆσθαι | ||||||||||||
| participle | m | τετῐημένος | |||||||||||
| f | τετῐημένη | ||||||||||||
| n | τετῐημένον | ||||||||||||
| Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.The only active form is the participle τετιηώς (tetiēṓs) | ||||||||||||
Further reading
- “τετίημαι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- τετίημαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- τετίημαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- “τετίημαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press