τερπνός

τερπνός

Ancient Greek

Etymology

From the radical of τέρπω (térpō) +‎ -νός (-nós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ter.pnós/ → /terˈpnos/ → /terˈpnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ter.pnós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /terˈpnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /terˈpnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /terˈpnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /terˈpnos/

Adjective

τερπνός • (terpnós) m (feminine τερπνή, neuter τερπνόν); first/second declension

1. pleasant, delightful

Inflection

First and second declension of τερπνός; τερπνή; τερπνόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		τερπνός terpnós	τερπνή terpnḗ	τερπνόν terpnón		τερπνώ terpnṓ	τερπνᾱ́ terpnā́	τερπνώ terpnṓ		τερπνοί terpnoí	τερπναί terpnaí	τερπνᾰ́ terpná
Genitive		τερπνοῦ terpnoû	τερπνῆς terpnês	τερπνοῦ terpnoû		τερπνοῖν terpnoîn	τερπναῖν terpnaîn	τερπνοῖν terpnoîn		τερπνῶν terpnôn	τερπνῶν terpnôn	τερπνῶν terpnôn
Dative		τερπνῷ terpnôi	τερπνῇ terpnêi	τερπνῷ terpnôi		τερπνοῖν terpnoîn	τερπναῖν terpnaîn	τερπνοῖν terpnoîn		τερπνοῖς terpnoîs	τερπναῖς terpnaîs	τερπνοῖς terpnoîs
Accusative		τερπνόν terpnón	τερπνήν terpnḗn	τερπνόν terpnón		τερπνώ terpnṓ	τερπνᾱ́ terpnā́	τερπνώ terpnṓ		τερπνούς terpnoús	τερπνᾱ́ς terpnā́s	τερπνᾰ́ terpná
Vocative		τερπνέ terpné	τερπνή terpnḗ	τερπνόν terpnón		τερπνώ terpnṓ	τερπνᾱ́ terpnā́	τερπνώ terpnṓ		τερπνοί terpnoí	τερπναί terpnaí	τερπνᾰ́ terpná
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		τερπνῶς terpnôs				τερπνότερος terpnóteros				τερπνότᾰτος terpnótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• τερπνότης (terpnótēs)

Descendants

• Greek: τερπνός (terpnós)

Further reading

• “τερπνός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• τερπνός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette