τελευταίος

τελευταίος

Greek

Etymology

From Ancient Greek τελευταῖος (teleutaîos, “last”). Synchronically analysable as τελευτή (teleftí, “end”) +‎ -ιος (-ios).

Pronunciation

• IPA^(key): /teleˈfteos/
• Hyphenation: τε‧λευ‧ταί‧ος
• Homophone: τελευταίως (teleftaíos)

Adjective

τελευταίος • (teleftaíos) m (feminine τελευταία, neuter τελευταίο)

1. last
2. recent, latest
3. lowest, least important, least effective
4. latter
5. (noun) last remaining, ultimate

Declension

declension of τελευταίος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	τελευταίος	τελευταία	τελευταίο	τελευταίοι	τελευταίες	τελευταία
genitive	τελευταίου	τελευταίας	τελευταίου	τελευταίων	τελευταίων	τελευταίων
accusative	τελευταίο	τελευταία	τελευταίο	τελευταίους	τελευταίες	τελευταία
vocative	τελευταίε	τελευταία	τελευταίο	τελευταίοι	τελευταίες	τελευταία
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο τελευταίος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο τελευταίος (o pio teleftaíos), etc.)

Synonyms

• λοίσθιος (loísthios)

Coordinate terms

• παραλήγουσα f (paralígousa, “penultimate”)

Derived terms

• τελευταία (teleftaía, “recently, lately”)
• τελευταίως (teleftaíos, “recently, lately”) (formal)