τέμνω
Ancient Greek
Alternative forms
- τάμνω (támnō) – Ionic
- τμήγω (tmḗgō) – epic
Etymology
For earlier τάμνω (támnō), with ε from aorist ἔτεμον (étemon), from Proto-Hellenic *təmnēmi, from Proto-Indo-European *tm̥-n-h₁-, nasal-infixed present (the present tense system includes a N progressive aspect marker) from *temh₁- (“to cut”).
Cognate with Latin temnō, tondeō, tempus, templum.
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /tém.nɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈtem.no/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈtem.no/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈtem.no/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈtem.no/
Verb
τέμνω • (témnō)
- I cut, hew
- I maim, wound
- I butcher, sacrifice
- I cut down, reap
- I cut through, advance, drive through, plow through
Conjugation
Present: τέμνω, τέμνομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τέμνω | τέμνεις | τέμνει | τέμνετον | τέμνετον | τέμνομεν | τέμνετε | τέμνουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | τέμνω | τέμνῃς | τέμνῃ | τέμνητον | τέμνητον | τέμνωμεν | τέμνητε | τέμνωσῐ(ν) | |||||
| optative | τέμνοιμῐ | τέμνοις | τέμνοι | τέμνοιτον | τεμνοίτην | τέμνοιμεν | τέμνοιτε | τέμνοιεν | |||||
| imperative | τέμνε | τεμνέτω | τέμνετον | τεμνέτων | τέμνετε | τεμνόντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | τέμνομαι | τέμνῃ, τέμνει | τέμνεται | τέμνεσθον | τέμνεσθον | τεμνόμεθᾰ | τέμνεσθε | τέμνονται | ||||
| subjunctive | τέμνωμαι | τέμνῃ | τέμνηται | τέμνησθον | τέμνησθον | τεμνώμεθᾰ | τέμνησθε | τέμνωνται | |||||
| optative | τεμνοίμην | τέμνοιο | τέμνοιτο | τέμνοισθον | τεμνοίσθην | τεμνοίμεθᾰ | τέμνοισθε | τέμνοιντο | |||||
| imperative | τέμνου | τεμνέσθω | τέμνεσθον | τεμνέσθων | τέμνεσθε | τεμνέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | τέμνειν | τέμνεσθαι | |||||||||||
| participle | m | τέμνων | τεμνόμενος | ||||||||||
| f | τέμνουσᾰ | τεμνομένη | |||||||||||
| n | τέμνον | τεμνόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: ἔτεμνον, ἐτεμνόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔτεμνον | ἔτεμνες | ἔτεμνε(ν) | ἐτέμνετον | ἐτεμνέτην | ἐτέμνομεν | ἐτέμνετε | ἔτεμνον | ||||
| middle/ passive | indicative | ἐτεμνόμην | ἐτέμνου | ἐτέμνετο | ἐτέμνεσθον | ἐτεμνέσθην | ἐτεμνόμεθᾰ | ἐτέμνεσθε | ἐτέμνοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: τεμέω, τεμέομαι, τεμήσομαι (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τεμέω | τεμέεις | τεμέει | τεμέετον | τεμέετον | τεμέομεν | τεμέετε | τεμέουσῐ(ν) | ||||
| optative | τεμέοιμῐ | τεμέοις | τεμέοι | τεμέοιτον | τεμεοίτην | τεμέοιμεν | τεμέοιτε | τεμέοιεν | |||||
| middle | indicative | τεμέομαι | τεμέῃ, τεμέει | τεμέεται | τεμέεσθον | τεμέεσθον | τεμεόμεθᾰ | τεμέεσθε | τεμέονται | ||||
| optative | τεμεοίμην | τεμέοιο | τεμέοιτο | τεμέοισθον | τεμεοίσθην | τεμεοίμεθᾰ | τεμέοισθε | τεμέοιντο | |||||
| passive | indicative | τεμήσομαι | τεμήσῃ | τεμήσεται | τεμήσεσθον | τεμήσεσθον | τεμησόμεθᾰ | τεμήσεσθε | τεμήσονται | ||||
| optative | τεμησοίμην | τεμήσοιο | τεμήσοιτο | τεμήσοισθον | τεμησοίσθην | τεμησοίμεθᾰ | τεμήσοισθε | τεμήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | τεμέειν | τεμέεσθαι | τεμήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | τεμέων | τεμεόμενος | τεμησόμενος | |||||||||
| f | τεμέουσᾰ | τεμεομένη | τεμησομένη | ||||||||||
| n | τεμέον | τεμεόμενον | τεμησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: τεμῶ, τεμοῦμαι, τεμήσομαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τεμῶ | τεμεῖς | τεμεῖ | τεμεῖτον | τεμεῖτον | τεμοῦμεν | τεμεῖτε | τεμοῦσῐ(ν) | ||||
| optative | τεμοίην, τεμοῖμῐ | τεμοίης, τεμοῖς | τεμοίη, τεμοῖ | τεμοῖτον, τεμοίητον | τεμοίτην, τεμοιήτην | τεμοῖμεν, τεμοίημεν | τεμοῖτε, τεμοίητε | τεμοῖεν, τεμοίησᾰν | |||||
| middle | indicative | τεμοῦμαι | τεμῇ | τεμεῖται | τεμεῖσθον | τεμεῖσθον | τεμούμεθᾰ | τεμεῖσθε | τεμοῦνται | ||||
| optative | τεμοίμην | τεμοῖο | τεμοῖτο | τεμοῖσθον | τεμοίσθην | τεμοίμεθᾰ | τεμοῖσθε | τεμοῖντο | |||||
| passive | indicative | τεμήσομαι | τεμήσῃ | τεμήσεται | τεμήσεσθον | τεμήσεσθον | τεμησόμεθᾰ | τεμήσεσθε | τεμήσονται | ||||
| optative | τεμησοίμην | τεμήσοιο | τεμήσοιτο | τεμήσοισθον | τεμησοίσθην | τεμησοίμεθᾰ | τεμήσοισθε | τεμήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | τεμεῖν | τεμεῖσθαι | τεμήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | τεμῶν | τεμούμενος | τεμησόμενος | |||||||||
| f | τεμοῦσᾰ | τεμουμένη | τεμησομένη | ||||||||||
| n | τεμοῦν | τεμούμενον | τεμησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἔτεμον, ἐτεμόμην, ἐτμήθην (Attic)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔτεμον | ἔτεμες | ἔτεμε(ν) | ἐτέμετον | ἐτεμέτην | ἐτέμομεν | ἐτέμετε | ἔτεμον | ||||
| subjunctive | τέμω | τέμῃς | τέμῃ | τέμητον | τέμητον | τέμωμεν | τέμητε | τέμωσῐ(ν) | |||||
| optative | τέμοιμῐ | τέμοις | τέμοι | τέμοιτον | τεμοίτην | τέμοιμεν | τέμοιτε | τέμοιεν | |||||
| imperative | τέμε | τεμέτω | τέμετον | τεμέτων | τέμετε | τεμόντων | |||||||
| middle | indicative | ἐτεμόμην | ἐτέμου | ἐτέμετο | ἐτέμεσθον | ἐτεμέσθην | ἐτεμόμεθᾰ | ἐτέμεσθε | ἐτέμοντο | ||||
| subjunctive | τέμωμαι | τέμῃ | τέμηται | τέμησθον | τέμησθον | τεμώμεθᾰ | τέμησθε | τέμωνται | |||||
| optative | τεμοίμην | τέμοιο | τέμοιτο | τέμοισθον | τεμοίσθην | τεμοίμεθᾰ | τέμοισθε | τέμοιντο | |||||
| imperative | τεμοῦ | τεμέσθω | τέμεσθον | τεμέσθων | τέμεσθε | τεμέσθων | |||||||
| passive | indicative | ἐτμήθην | ἐτμήθης | ἐτμήθη | ἐτμήθητον | ἐτμηθήτην | ἐτμήθημεν | ἐτμήθητε | ἐτμήθησᾰν | ||||
| subjunctive | τμηθῶ | τμηθῇς | τμηθῇ | τμηθῆτον | τμηθῆτον | τμηθῶμεν | τμηθῆτε | τμηθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | τμηθείην | τμηθείης | τμηθείη | τμηθεῖτον, τμηθείητον | τμηθείτην, τμηθειήτην | τμηθεῖμεν, τμηθείημεν | τμηθεῖτε, τμηθείητε | τμηθεῖεν, τμηθείησᾰν | |||||
| imperative | τμήθητῐ | τμηθήτω | τμήθητον | τμηθήτων | τμήθητε | τμηθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | τεμεῖν | τεμέσθαι | τμηθῆναι | ||||||||||
| participle | m | τεμών | τεμόμενος | τμηθείς | |||||||||
| f | τεμοῦσᾰ | τεμομένη | τμηθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | τεμόν | τεμόμενον | τμηθέν | ||||||||||
| Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἔτᾰμον, ἐτᾰμόμην (Epic)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔτᾰμον | ἔτᾰμες | ἔτᾰμε(ν) | ἐτᾰ́μετον | ἐτᾰμέτην | ἐτᾰ́μομεν | ἐτᾰ́μετε | ἔτᾰμον | ||||
| subjunctive | τᾰ́μω, τᾰ́μωμῐ | τᾰ́μῃς, τᾰ́μῃσθᾰ | τᾰ́μῃ, τᾰ́μῃσῐ | τᾰ́μητον | τᾰ́μητον | τᾰ́μωμεν | τᾰ́μητε | τᾰ́μωσῐ(ν) | |||||
| optative | τᾰ́μοιμῐ | τᾰ́μοις/τᾰ́μοισθᾰ | τᾰ́μοι | τᾰμεῖτον | τᾰμείτην | τᾰμεῖμεν | τᾰμεῖτε | τᾰμεῖεν | |||||
| imperative | τᾰ́με | τᾰμέτω | τᾰ́μετον | τᾰμέτων | τᾰ́μετε | τᾰμόντων | |||||||
| middle | indicative | ἐτᾰμόμην | ἐτᾰ́μεο | ἐτᾰ́μετο | ἐτᾰ́μεσθον | ἐτᾰμέσθην | ἐτᾰμόμε(σ)θᾰ | ἐτᾰ́μεσθε | ἐτᾰ́μοντο | ||||
| subjunctive | τᾰ́μωμαι, τᾰμώμαιμῐ | τᾰ́μηαι, τᾰ́μηαι | τᾰ́μηται, τᾰμήταισῐ | τᾰ́μησθον | τᾰ́μησθον | τᾰμώμε(σ)θᾰ | τᾰ́μησθε | τᾰ́μωνται | |||||
| optative | τᾰμοίμην | τᾰ́μοιο | τᾰ́μοιτο | τᾰ́μοισθον | τᾰμοίσθην | τᾰμοίμε(σ)θᾰ | τᾰ́μοισθε | τᾰμοίᾰτο | |||||
| imperative | τᾰ́μεο | τᾰμέσθω | τᾰ́μεσθον | τᾰμέσθων | τᾰ́μεσθε | τᾰμέσθων | |||||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | τᾰμεῖν/τᾰμέμεν(αι) | τᾰμέσθαι | |||||||||||
| participle | m | τᾰμών | τᾰμόμενος | ||||||||||
| f | τᾰμοῦσᾰ | τᾰμομένη | |||||||||||
| n | τᾰμόν | τᾰμόμενον | |||||||||||
| Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: τᾰ́μον, τᾰμόμην (Epic)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τᾰ́μον | τᾰ́μες | τᾰ́με(ν) | τᾰ́μετον | τᾰμέτην | τᾰ́μομεν | τᾰ́μετε | τᾰ́μον | ||||
| middle | indicative | τᾰμόμην | τᾰ́μεο | τᾰ́μετο | τᾰ́μεσθον | τᾰμέσθην | τᾰμόμε(σ)θᾰ | τᾰ́μεσθε | τᾰ́μοντο | ||||
| Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Perfect: τέτμηκᾰ, τέτμημαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τέτμηκᾰ | τέτμηκᾰς | τέτμηκε(ν) | τετμήκᾰτον | τετμήκᾰτον | τετμήκᾰμεν | τετμήκᾰτε | τετμήκᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | τετμήκω | τετμήκῃς | τετμήκῃ | τετμήκητον | τετμήκητον | τετμήκωμεν | τετμήκητε | τετμήκωσῐ(ν) | |||||
| optative | τετμήκοιμῐ, τετμηκοίην | τετμήκοις, τετμηκοίης | τετμήκοι, τετμηκοίη | τετμήκοιτον | τετμηκοίτην | τετμήκοιμεν | τετμήκοιτε | τετμήκοιεν | |||||
| imperative | τέτμηκε | τετμηκέτω | τετμήκετον | τετμηκέτων | τετμήκετε | τετμηκόντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | τέτμημαι | τέτμησαι | τέτμηται | τέτμησθον | τέτμησθον | τετμήμεθᾰ | τέτμησθε | τέτμηνται | ||||
| subjunctive | τετμημένος ὦ | τετμημένος ᾖς | τετμημένος ᾖ | τετμημένω ἦτον | τετμημένω ἦτον | τετμημένοι ὦμεν | τετμημένοι ἦτε | τετμημένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | τετμημένος εἴην | τετμημένος εἴης | τετμημένος εἴη | τετμημένω εἴητον/εἶτον | τετμημένω εἰήτην/εἴτην | τετμημένοι εἴημεν/εἶμεν | τετμημένοι εἴητε/εἶτε | τετμημένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
| imperative | τέτμησο | τετμήσθω | τέτμησθον | τετμήσθων | τέτμησθε | τετμήσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | τετμηκέναι | τετμῆσθαι | |||||||||||
| participle | m | τετμηκώς | τετμημένος | ||||||||||
| f | τετμηκυῖᾰ | τετμημένη | |||||||||||
| n | τετμηκός | τετμημένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Pluperfect: ἐτετμήκειν, ἐτετμήμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐτετμήκειν, ἐτετμήκη | ἐτετμήκεις, ἐτετμήκης | ἐτετμήκει(ν) | ἐτετμήκετον | ἐτετμηκέτην | ἐτετμήκεμεν | ἐτετμήκετε | ἐτετμήκεσᾰν | ||||
| middle/ passive | indicative | ἐτετμήμην | ἐτέτμησο | ἐτέτμητο | ἐτέτμησθον | ἐτετμήσθην | ἐτετμήμεθᾰ | ἐτέτμησθε | ἐτέτμηντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Derived terms
- ἀμφιτέμνω (amphitémnō)
- ἀνατέμνω (anatémnō)
- ἀντιτέμνω (antitémnō)
- ἀποπροτέμνω (apoprotémnō)
- ἀποτέμνω (apotémnō)
- διατέμνω (diatémnō)
- διεκτέμνω (diektémnō)
- ἐγκατατέμνω (enkatatémnō)
- ἐκτέμνω (ektémnō)
- ἐναποτέμνω (enapotémnō)
- ἐντέμνω (entémnō)
- ἐπανατέμνω (epanatémnō)
- ἐπικατατέμνω (epikatatémnō)
- ἐπισυντέμνω (episuntémnō)
- ἐπιτέμνω (epitémnō)
- κατατέμνω (katatémnō)
- παρατέμνω (paratémnō)
- περιτέμνω (peritémnō)
- προανατέμνω (proanatémnō)
- προαποτέμνω (proapotémnō)
- προδιατέμνω (prodiatémnō)
- προεκτέμνω (proektémnō)
- προσανατέμνω (prosanatémnō)
- προσεπιτέμνω (prosepitémnō)
- προστέμνω (prostémnō)
- προτέμνω (protémnō)
- προϋποτέμνω (proüpotémnō)
- συναποτέμνω (sunapotémnō)
- συνεκτέμνω (sunektémnō)
- συνεπιτέμνω (sunepitémnō)
- συντέμνω (suntémnō)
- ταμίας (tamías)
- τμῆμᾰ (tmêma)
- τμῆσις (tmêsis)
- τομή (tomḗ)
- τόμος (tómos)
- ὑποτέμνω (hupotémnō)
Further reading
- “τέμνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “τέμνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- “τέμνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- τέμνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- τέμνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press, →ISBN