σόλοικος

σόλοικος

Ancient Greek

Etymology

Back-formation from σολοικῐ́ζω (soloikízō, “to speak or write incorrectly”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /só.loi̯.kos/ → /ˈso.ly.kos/ → /ˈso.li.kos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /só.loi̯.kos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈso.ly.kos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈso.ly.kos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈso.ly.kos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈso.li.kos/

Adjective

σόλοικος • (sóloikos) m or f (neuter σόλοικον); second declension

1. speaking incorrectly, using broken Greek
2. (figurative) erring against good manners, in bad taste

Declension

Second declension of σόλοικος; σόλοικον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σόλοικος sóloikos	σόλοικον sóloikon		σολοίκω soloíkō	σολοίκω soloíkō		σόλοικοι sóloikoi	σόλοικᾰ sóloika
Genitive		σολοίκου soloíkou	σολοίκου soloíkou		σολοίκοιν soloíkoin	σολοίκοιν soloíkoin		σολοίκων soloíkōn	σολοίκων soloíkōn
Dative		σολοίκῳ soloíkōi	σολοίκῳ soloíkōi		σολοίκοιν soloíkoin	σολοίκοιν soloíkoin		σολοίκοις soloíkois	σολοίκοις soloíkois
Accusative		σόλοικον sóloikon	σόλοικον sóloikon		σολοίκω soloíkō	σολοίκω soloíkō		σολοίκους soloíkous	σόλοικᾰ sóloika
Vocative		σόλοικε sóloike	σόλοικον sóloikon		σολοίκω soloíkō	σολοίκω soloíkō		σόλοικοι sóloikoi	σόλοικᾰ sóloika
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σολοίκως soloíkōs			σολοικότερος soloikóteros			σολοικότᾰτος soloikótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἄσολοικος (ásoloikos)
• σολοικῐ́ᾱ (soloikíā)
• σολοικοειδής (soloikoeidḗs)
• σολοικοφᾰνής (soloikophanḗs)

 

Further reading

• σόλοικος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σόλοικος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette