σωρεύω

σωρεύω

Ancient Greek

Etymology

From σωρός (sōrós, “heap”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sɔː.rěu̯.ɔː/ → /soˈre.βo/ → /soˈre.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sɔː.rěu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /soˈre.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /soˈre.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /soˈre.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /soˈre.vo/

Verb

σωρεύω • (sōreúō)

1. to heap one thing on another, pile up
   • Aristotle, Rhetoric 2.15,2
2. (with genitive) to heap with something
   • Polybius, The Histories 16.11,4

Inflection

    Present: σωρεύω, σωρεύομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σωρεύω	σωρεύεις	σωρεύει	σωρεύετον	σωρεύετον	σωρεύομεν	σωρεύετε	σωρεύουσῐ(ν)
	subjunctive	σωρεύω	σωρεύῃς	σωρεύῃ	σωρεύητον	σωρεύητον	σωρεύωμεν	σωρεύητε	σωρεύωσῐ(ν)
	optative	σωρεύοιμῐ	σωρεύοις	σωρεύοι	σωρεύοιτον	σωρευοίτην	σωρεύοιμεν	σωρεύοιτε	σωρεύοιεν
	imperative		σωρεῦε	σωρευέτω	σωρεύετον	σωρευέτων		σωρεύετε	σωρευόντων
middle/ passive	indicative	σωρεύομαι	σωρεύει/ σωρεύῃ	σωρεύεται	σωρεύεσθον	σωρεύεσθον	σωρευόμεθᾰ	σωρεύεσθε	σωρεύονται
	subjunctive	σωρεύωμαι	σωρεύῃ	σωρεύηται	σωρεύησθον	σωρεύησθον	σωρευώμεθᾰ	σωρεύησθε	σωρεύωνται
	optative	σωρευοίμην	σωρεύοιο	σωρεύοιτο	σωρεύοισθον	σωρευοίσθην	σωρευοίμεθᾰ	σωρεύοισθε	σωρεύοιντο
	imperative		σωρεύου	σωρευέσθω	σωρεύεσθον	σωρευέσθων		σωρεύεσθε	σωρευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σωρεύειν				σωρεύεσθαι
participle		σωρεύων, σωρεύουσᾰ, σωρεῦον				σωρευόμενος, σωρευομένη, σωρευόμενον

    Imperfect: ἐσώρευον, ἐσωρευόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσώρευον	ἐσώρευες	ἐσώρευε	ἐσωρεύετον	ἐσωρευέτην	ἐσωρεύομεν	ἐσωρεύετε	ἐσώρευον
middle/ passive		ἐσωρευόμην	ἐσωρεύου	ἐσωρεύετο	ἐσωρεύεσθον	ἐσωρευέσθην	ἐσωρευόμεθᾰ	ἐσωρεύεσθε	ἐσωρεύοντο

    Future: σωρεύσω, σωρεύσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σωρεύσω	σωρεύσεις	σωρεύσει	σωρεύσετον	σωρεύσετον	σωρεύσομεν	σωρεύσετε	σωρεύσουσῐ(ν)
	optative	σωρεύσοιμῐ	σωρεύσοις	σωρεύσοι	σωρεύσοιτον	σωρευσοίτην	σωρεύσοιμεν	σωρεύσοιτε	σωρεύσοιεν
middle	indicative	σωρεύσομαι	σωρεύσει/ σωρεύσῃ	σωρεύσεται	σωρεύσεσθον	σωρεύσεσθον	σωρευσόμεθᾰ	σωρεύσεσθε	σωρεύσονται
	optative	σωρευσοίμην	σωρεύσοιο	σωρεύσοιτο	σωρεύσοισθον	σωρευσοίσθην	σωρευσοίμεθᾰ	σωρεύσοισθε	σωρεύσοιντο
		active				middle
infinitive		σωρεύσειν				σωρεύσεσθαι
participle		σωρεύσων, σωρεύσουσᾰ, σωρεῦσον				σωρευσόμενος, σωρευσομένη, σωρευσόμενον

References

• σωρεύω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σωρεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4987 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
• LSJ 8th edition