συνώνυμα

συνώνυμα

Ancient Greek

Adjective

σῠνώνῠμᾰ • (sunṓnuma)

1. nominative neuter plural of σῠνώνῠμος (sunṓnumos)
2. vocative neuter plural of σῠνώνῠμος (sunṓnumos)
3. accusative neuter plural of σῠνώνῠμος (sunṓnumos)

Noun

σῠνώνῠμᾰ • (sunṓnuma)

1. nominative plural of σῠνώνῠμον (sunṓnumon)
2. vocative plural of σῠνώνῠμον (sunṓnumon)
3. accusative plural of σῠνώνῠμον (sunṓnumon)

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • synonyms idem, page 851.

---

Greek

Adjective

συνώνυμα • (synónyma)

1. Nominative plural neuter form of συνώνυμος (synónymos).
2. Accusative plural neuter form of συνώνυμος (synónymos).
3. Vocative plural neuter form of συνώνυμος (synónymos).