συντειχίζω

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “with”) +‎ τειχίζω (teikhízō, “build, fortify”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syn.teː.kʰí.zɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syn.tiˈkʰi.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syn.tiˈçi.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syn.tiˈçi.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sin.diˈçi.zo/

Verb

σῠντειχῐ́ζω • (sunteikhízō)

to help build a wall or fortification
- Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.57
- Xenophon, Cyropaedia 3.2.24

Inflection

Present: συντειχίζω, συντειχίζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συντειχίζω	συντειχίζεις	συντειχίζει	συντειχίζετον	συντειχίζετον	συντειχίζομεν	συντειχίζετε	συντειχίζουσῐ(ν)
	subjunctive	συντειχίζω	συντειχίζῃς	συντειχίζῃ	συντειχίζητον	συντειχίζητον	συντειχίζωμεν	συντειχίζητε	συντειχίζωσῐ(ν)
	optative	συντειχίζοιμῐ	συντειχίζοις	συντειχίζοι	συντειχίζοιτον	συντειχιζοίτην	συντειχίζοιμεν	συντειχίζοιτε	συντειχίζοιεν
	imperative		συντείχιζε	συντειχιζέτω	συντειχίζετον	συντειχιζέτων		συντειχίζετε	συντειχιζόντων
middle/ passive	indicative	συντειχίζομαι	συντειχίζῃ, συντειχίζει	συντειχίζεται	συντειχίζεσθον	συντειχίζεσθον	συντειχιζόμεθᾰ	συντειχίζεσθε	συντειχίζονται
	subjunctive	συντειχίζωμαι	συντειχίζῃ	συντειχίζηται	συντειχίζησθον	συντειχίζησθον	συντειχιζώμεθᾰ	συντειχίζησθε	συντειχίζωνται
	optative	συντειχιζοίμην	συντειχίζοιο	συντειχίζοιτο	συντειχίζοισθον	συντειχιζοίσθην	συντειχιζοίμεθᾰ	συντειχίζοισθε	συντειχίζοιντο
	imperative		συντειχίζου	συντειχιζέσθω	συντειχίζεσθον	συντειχιζέσθων		συντειχίζεσθε	συντειχιζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		συντειχίζειν				συντειχίζεσθαι
participle	m	συντειχίζων				συντειχιζόμενος
	f	συντειχίζουσᾰ				συντειχιζομένη
	n	συντειχῖζον				συντειχιζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

συντειχίζω

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Further reading