συνετρίβη

συνετρίβη

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.ne.trí.bɛː/ → /sy.neˈtri.βi/ → /si.neˈtri.vi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.ne.trí.bɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.nɛˈtri.be/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.neˈtri.βi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.neˈtri.vi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.neˈtri.vi/

Verb

σῠνετρῐ́βη • (sunetríbē)

1. third-person singular aorist indicative passive of σῠντρῑ́βω (suntrī́bō)

---

Greek

Alternative forms

• συντρίφτηκε (syntríftike) (informal, common)
• συντρίφθηκε (syntrífthike) (slightly formal)

Pronunciation

• IPA^(key): /si.ne.tɾiˈvi/
• Hyphenation: συ‧νε‧τρί‧βη
• Old Hyphenation: συν‧ε‧τρί‧βη

Verb

συνετρίβη • (synetrívi)

1. (formal) 3rd person singular simple past form of συντρίβομαι (syntrívomai) passive of συντρίβω.