συνάπτω

συνάπτω

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “together”) +‎ ἅπτω (háptō, “to join”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.náp.tɔː/ → /syˈnap.to/ → /siˈnap.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.náp.tɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈnap.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈnap.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈnap.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈnap.to/

Verb

σῠνᾰ́πτω • (sunáptō)

1. I join together, connect.

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Derived terms

• σύναψις (súnapsis)

Descendants

• Greek: συνάπτω (synápto)

Further reading

• συνάπτω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συνάπτω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek συνάπτω (sunáptō).

Verb

συνάπτω • (synápto) (simple past σύναψα, συνήψα, passive συνάπτομαι)

1. (transitive) join, attach, append
2. (transitive) contract, enter into, conclude (an agreement, marriage, etc)

Conjugation

συνάπτω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	συνάπτω	σύναπτα,  συνήπτα	θα συνάπτω	να συνάπτω
2s	συνάπτεις	σύναπτες,  συνήπτες	θα συνάπτεις	να συνάπτεις	σύναπτε
3s	συνάπτει	σύναπτε,  συνήπτε	θα συνάπτει	να συνάπτει
1p	συνάπτουμε,  συνάπτομε	συνάπταμε	θα συνάπτουμε,  συνάπτομε	να συνάπτουμε,  συνάπτομε
2p	συνάπτετε	συνάπτατε	θα συνάπτετε	να συνάπτετε	συνάπτετε
3p	συνάπτουν,  συνάπτουνε	σύναπταν,  συνάπταν,  συνάπτανε,  συνήπταν	θα συνάπτουν,  συνάπτουνε	να συνάπτουν,  συνάπτουνε
	Dependent †	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	συνάψω	σύναψα,  συνήψα	θα συνάψω	να συνάψω
2s	συνάψεις	σύναψες,  συνήψες	θα συνάψεις	να συνάψεις	σύναψε
3s	συνάψει	σύναψε,  συνήψε	θα συνάψει	να συνάψει
1p	συνάψουμε, συνάψομε	συνάψαμε	θα συνάψουμε, θα συνάψομε	να συνάψουμε, να συνάψομε
2p	συνάψετε	συνάψατε	θα συνάψετε	να συνάψετε	συνάψετε
3p	συνάψουν, συνάψουνε	σύναψαν, συνάψανε,  συνήψαν	θα συνάψουν, θα συνάψουνε	να συνάψουν, να συνάψουνε
	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω συνάψει	είχα συνάψει	θα έχω συνάψει	να έχω συνάψει
2s	έχεις συνάψει	είχες συνάψει	θα έχεις συνάψει	να έχεις συνάψει
3s	έχει συνάψει	είχε συνάψει	θα έχει συνάψει	να έχει συνάψει
1p	έχουμε συνάψει	είχαμε συνάψει	θα έχουμε συνάψει	να έχουμε συνάψει
2p	έχετε συνάψει	είχατε συνάψει	θα έχετε συνάψει	να έχετε συνάψει
3p	έχουν συνάψει	είχαν συνάψει	θα έχουν συνάψει	να έχουν συνάψει
	Participle:	συνάπτοντας	Non-finite ‡	συνάψει	213, 1d
	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. †   The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡   The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.

Related terms

• συναπτός (synaptós, “consecutive”)