συμφυρμέ

συμφυρμέ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sym.ɸyrˈme/ → /sim.firˈme/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sym.pʰyrˈmɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sym.ɸyrˈme/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sym.fyrˈme/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sim.firˈme/

Noun

σῠμφῡρμέ • (sumphūrmé) m

1. (Koine) vocative singular of σῠμφῡρμός (sumphūrmós)

---

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /siɱfirˈme/
• Hyphenation: συμ‧φυρ‧μέ

Noun

συμφυρμέ • (symfyrmé) m

1. Vocative singular form of συμφυρμός (symfyrmós).