συμπότης

συμπότης

Ancient Greek

Etymology

From σῠν- (sun-, “with, together”) +‎ πότης (pótēs, “drinker”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sym.pó.tɛːs/ → /symˈpo.tis/ → /simˈbo.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sym.pó.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /symˈpo.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /symˈpo.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /symˈpo.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /simˈbo.tis/

Noun

σῠμπότης • (sumpótēs) m (genitive σῠμπότου); first declension

1. fellow-drinker, boon-companion, drinking buddy

Inflection

First declension of ὁ σῠμπότης; τοῦ σῠμπότου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σῠμπότης ho sumpótēs	τὼ σῠμπότᾱ tṑ sumpótā	οἱ σῠμπόται hoi sumpótai
Genitive	τοῦ σῠμπότου toû sumpótou	τοῖν σῠμπόταιν toîn sumpótain	τῶν σῠμποτῶν tôn sumpotôn
Dative	τῷ σῠμπότῃ tôi sumpótēi	τοῖν σῠμπόταιν toîn sumpótain	τοῖς σῠμπόταις toîs sumpótais
Accusative	τὸν σῠμπότην tòn sumpótēn	τὼ σῠμπότᾱ tṑ sumpótā	τοὺς σῠμπότᾱς toùs sumpótās
Vocative	σῠμπότᾰ sumpóta	σῠμπότᾱ sumpótā	σῠμπόται sumpótai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “συμπότης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συμπότης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • boon-companion idem, page 89.
  • companion idem, page 149.