συκοτράγος

συκοτράγος

Ancient Greek

Etymology

From σῦκον (sûkon, “fig”) +‎ τρώγω (trṓgō, “to munch”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syː.ko.trá.ɡos/ → /sy.koˈtra.ɣos/ → /si.koˈtra.ɣos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syː.ko.trá.ɡos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.koˈtra.ɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.koˈtra.ɣos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.koˈtra.ɣos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.koˈtra.ɣos/

Adjective

σῡκοτρᾰ́γος • (sūkotrágos) m or f (neuter σῡκοτρᾰ́γον); second declension

1. fig-eating

Declension

Second declension of σῡκοτρᾰ́γος; σῡκοτρᾰ́γον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῡκοτρᾰ́γος sūkotrágos	σῡκοτρᾰ́γον sūkotrágon		σῡκοτρᾰ́γω sūkotrágō	σῡκοτρᾰ́γω sūkotrágō		σῡκοτρᾰ́γοι sūkotrágoi	σῡκοτρᾰ́γᾰ sūkotrága
Genitive		σῡκοτρᾰ́γου sūkotrágou	σῡκοτρᾰ́γου sūkotrágou		σῡκοτρᾰ́γοιν sūkotrágoin	σῡκοτρᾰ́γοιν sūkotrágoin		σῡκοτρᾰ́γων sūkotrágōn	σῡκοτρᾰ́γων sūkotrágōn
Dative		σῡκοτρᾰ́γῳ sūkotrágōi	σῡκοτρᾰ́γῳ sūkotrágōi		σῡκοτρᾰ́γοιν sūkotrágoin	σῡκοτρᾰ́γοιν sūkotrágoin		σῡκοτρᾰ́γοις sūkotrágois	σῡκοτρᾰ́γοις sūkotrágois
Accusative		σῡκοτρᾰ́γον sūkotrágon	σῡκοτρᾰ́γον sūkotrágon		σῡκοτρᾰ́γω sūkotrágō	σῡκοτρᾰ́γω sūkotrágō		σῡκοτρᾰ́γους sūkotrágous	σῡκοτρᾰ́γᾰ sūkotrága
Vocative		σῡκοτρᾰ́γε sūkotráge	σῡκοτρᾰ́γον sūkotrágon		σῡκοτρᾰ́γω sūkotrágō	σῡκοτρᾰ́γω sūkotrágō		σῡκοτρᾰ́γοι sūkotrágoi	σῡκοτρᾰ́γᾰ sūkotrága
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σῡκοτρᾰ́γως sūkotrágōs			σῡκοτρᾰγώτερος sūkotragṓteros			σῡκοτρᾰγώτᾰτος sūkotragṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• συκοτράγος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συκοτράγος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette