συγχωρηθέντων

συγχωρηθέντων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.rɛː.tʰén.tɔːn/ → /syŋ.xo.riˈθen.ton/ → /siŋ.xo.riˈθen.don/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.rɛː.tʰén.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kʰo.reˈtʰɛn.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.xo.riˈθen.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.xo.riˈθen.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.xo.riˈθen.don/

Verb

συγχωρηθέντων • (sunkhōrēthéntōn)

1. third-person plural aorist passive imperative of συγχωρέω (sunkhōréō)