συγγραφοδιαθήκη

συγγραφοδιαθήκη

Ancient Greek

Etymology

From συγγραφή (sungraphḗ, “writing down”) +‎ διαθήκη (diathḗkē, “contract”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.ɡra.pʰo.di.a.tʰɛ̌ː.kɛː/ → /syŋ.ɡra.ɸo.ði.aˈθi.ci/ → /siŋ.ɡra.fo.ði.aˈθi.ci/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.ɡra.pʰo.di.a.tʰɛ̌ː.kɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.ɡra.pʰo.di.aˈtʰe̝.ke̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡra.ɸo.ði.aˈθi.ci/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡra.fo.ði.aˈθi.ci/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡra.fo.ði.aˈθi.ci/

Noun

συγγρᾰφοδῐᾰθήκη • (sungraphodiathḗkē) f (genitive συγγρᾰφοδῐᾰθήκης); first declension

1. A contract with marriage settlement

Inflection

First declension of ἡ συγγρᾰφοδῐᾰθήκη; τῆς συγγρᾰφοδῐᾰθήκης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ συγγρᾰφοδῐᾰθήκη hē sungraphodiathḗkē	τὼ συγγρᾰφοδῐᾰθήκᾱ tṑ sungraphodiathḗkā	αἱ συγγρᾰφοδῐᾰθῆκαι hai sungraphodiathêkai
Genitive	τῆς συγγρᾰφοδῐᾰθήκης tês sungraphodiathḗkēs	τοῖν συγγρᾰφοδῐᾰθήκαιν toîn sungraphodiathḗkain	τῶν συγγρᾰφοδῐᾰθηκῶν tôn sungraphodiathēkôn
Dative	τῇ συγγρᾰφοδῐᾰθήκῃ têi sungraphodiathḗkēi	τοῖν συγγρᾰφοδῐᾰθήκαιν toîn sungraphodiathḗkain	ταῖς συγγρᾰφοδῐᾰθήκαις taîs sungraphodiathḗkais
Accusative	τὴν συγγρᾰφοδῐᾰθήκην tḕn sungraphodiathḗkēn	τὼ συγγρᾰφοδῐᾰθήκᾱ tṑ sungraphodiathḗkā	τᾱ̀ς συγγρᾰφοδῐᾰθήκᾱς tā̀s sungraphodiathḗkās
Vocative	συγγρᾰφοδῐᾰθήκη sungraphodiathḗkē	συγγρᾰφοδῐᾰθήκᾱ sungraphodiathḗkā	συγγρᾰφοδῐᾰθῆκαι sungraphodiathêkai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “συγγραφοδιαθήκη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press