συγγενής

συγγενής

Ancient Greek

Alternative forms

• ξυγγενής (xungenḗs) – Old Attic
• σῠγγενεύς (sungeneús)

Etymology

From σῠν- (sun-, “with”) +‎ the root of γίγνομαι (gígnomai, “to be born”) +‎ -ής (-ḗs, adjectival suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.ɡe.nɛ̌ːs/ → /syɲ.ɟeˈnis/ → /siɲ.ɟeˈnis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.ɡe.nɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.ɡeˈne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟeˈnis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟeˈnis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟeˈnis/

Adjective

σῠγγενής • (sungenḗs) m or f (neuter σῠγγενές); third declension

1. born with, congenital, innate, natural, inborn
   • Pindar, Olympian Ode 13.16
   • Pindar, Nemean Ode 3.69
   • Hippocrates, Prorrhetics 83
   • Aeschylus, The Eumenides 691
   • Aeschylus, Agamemnon 832
   • Pindar, Nemean Ode 1.41
2. of the same family, akin to, related
   • Herodotus, Histories 1.109
   • Herodotus, Histories 3.2
   • Pindar, Pythian Ode 4.236
   1. (substantive) kinsman, relative
      • Aristophanes, Peace 618
      • Aristophanes, The Birds 368
   2. (neuter substantive) relationship
      • Aeschylus, Prometheus Bound 289
      • Sophocles, Electra 1469
      • Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.82
   3. (figuratively) akin, of like kind
      • Aristophanes, The Knights 1280, (Compare Thesmophoriazusae 574)
      • Aristophanes, The Acharnians 789
3. (at the Persian court) a title bestowed by the king as a mark of honour
   • Xenophon, Cyropaedia 1.4.27
   • Xenophon, Cyropaedia 2.2.31

Inflection

Third declension of σῠγγενής; σῠγγενές (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῠγγενής sungenḗs	σῠγγενές sungenés		σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî		σῠγγενεῖς sungeneîs	σῠγγενῆ sungenê
Genitive		σῠγγενοῦς sungenoûs	σῠγγενοῦς sungenoûs		σῠγγενοῖν sungenoîn	σῠγγενοῖν sungenoîn		σῠγγενῶν sungenôn	σῠγγενῶν sungenôn
Dative		σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî		σῠγγενοῖν sungenoîn	σῠγγενοῖν sungenoîn		σῠγγενέσῐ / σῠγγενέσῐν sungenési(n)	σῠγγενέσῐ / σῠγγενέσῐν sungenési(n)
Accusative		σῠγγενῆ sungenê	σῠγγενές sungenés		σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî		σῠγγενεῖς sungeneîs	σῠγγενῆ sungenê
Vocative		σῠγγενές sungenés	σῠγγενές sungenés		σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî		σῠγγενεῖς sungeneîs	σῠγγενῆ sungenê
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σῠγγενῶς sungenôs			σῠγγενέστερος sungenésteros			σῠγγενέστᾰτος sungenéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “συγγενής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συγγενής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4773 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • akin idem, page 21.
  • allied idem, page 25.
  • cognate idem, page 142.
  • congenital idem, page 160.
  • family idem, page 305.
  • german, germane idem, page 357.
  • hereditary idem, page 397.
  • in-born idem, page 426.
  • in-bred idem, page 427.
  • ingrained idem, page 440.
  • innate idem, page 442.
  • instinctive idem, page 446.
  • kindred idem, page 469.
  • native idem, page 551.
  • natural idem, page 551.
  • relation idem, page 689.

---

Greek

Etymology

From the Ancient Greek συγγενής (sungenḗs, “congenital”, “inborn”).

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋɟeˈnis/

Adjective

συγγενής • (syngenís) m (feminine συγγενής, neuter συγγενές)

1. related
2. congenital

Declension

Declension of συγγενής

number  case \\ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγγενής •	συγγενής •	συγγενές •	συγγενείς •	συγγενείς •	συγγενή •
genitive	συγγενούς •	συγγενούς •	συγγενούς •	συγγενών •	συγγενών •	συγγενών •
accusative	συγγενή •	συγγενή •	συγγενές •	συγγενείς •	συγγενείς •	συγγενή •
vocative	συγγενή • / συγγενής •	συγγενής •	συγγενές •	συγγενείς •	συγγενείς •	συγγενή •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο συγγενής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο συγγενής, etc.)
notes	vocative forms follow the nominative

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγγενέστερος •	συγγενέστερη •	συγγενέστερο •	συγγενέστεροι •	συγγενέστερες •	συγγενέστερα •
genitive	συγγενέστερου •	συγγενέστερης •	συγγενέστερου •	συγγενέστερων •	συγγενέστερων •	συγγενέστερων •
accusative	συγγενέστερο •	συγγενέστερη •	συγγενέστερο •	συγγενέστερους •	συγγενέστερες •	συγγενέστερα •
vocative	συγγενέστερε •	συγγενέστερη •	συγγενέστερο •	συγγενέστεροι •	συγγενέστερες •	συγγενέστερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο συγγενέστερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγγενέστατος •	συγγενέστατη •	συγγενέστατο •	συγγενέστατοι •	συγγενέστατες •	συγγενέστατα •
genitive	συγγενέστατου •	συγγενέστατης •	συγγενέστατου •	συγγενέστατων •	συγγενέστατων •	συγγενέστατων •
accusative	συγγενέστατο •	συγγενέστατη •	συγγενέστατο •	συγγενέστατους •	συγγενέστατες •	συγγενέστατα •
vocative	συγγενέστατε •	συγγενέστατη •	συγγενέστατο •	συγγενέστατοι •	συγγενέστατες •	συγγενέστατα •

Synonyms

• συγγενικός (syngenikós)

Noun

συγγενής • (syngenís) m or f (plural συγγενείς)

1. relative, relation

   μακρινός συγγενής   (distant relative)

   στενός συγγενής   (close relative)

Declension

declension of συγγενής

case     \\     number	singular	plural
nominative	συγγενής •	συγγενείς •
genitive	συγγενή •  συγγενούς •	συγγενών •
accusative	συγγενή •	συγγενείς •
vocative	συγγενή •	συγγενείς •