συγγίγνομαι

συγγίγνομαι

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “together, with”) +‎ γίγνομαι (gígnomai, “to come into being, take place”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.ɡí.ɡno.mai̯/ → /syɲˈɟi.ɣno.mɛ/ → /siɲˈɟi.ɣno.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.ɡí.ɡno.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋˈɡi.ɡno.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲˈɟi.ɣno.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲˈɟi.ɣno.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲˈɟi.ɣno.me/

Verb

συγγίγνομαι • (sungígnomai)

1. to be born with
2. associate, keep company with, hold converse with, coexist, cohere

   (Disciples or Pupils) consult, hold converse with a master

   have sexual intercourse with

   come to assist

   come together, meet, come to aid

3. become acquainted or conversant with

Inflection

   Present: συγγίγνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	συγγίγνομαι	συγγίγνῃ, συγγίγνει	συγγίγνεται	συγγίγνεσθον	συγγίγνεσθον	συγγιγνόμεθᾰ	συγγίγνεσθε	συγγίγνονται
	subjunctive	συγγίγνωμαι	συγγίγνῃ	συγγίγνηται	συγγίγνησθον	συγγίγνησθον	συγγιγνώμεθᾰ	συγγίγνησθε	συγγίγνωνται
	optative	συγγιγνοίμην	συγγίγνοιο	συγγίγνοιτο	συγγίγνοισθον	συγγιγνοίσθην	συγγιγνοίμεθᾰ	συγγίγνοισθε	συγγίγνοιντο
	imperative		συγγίγνου	συγγιγνέσθω	συγγίγνεσθον	συγγιγνέσθων		συγγίγνεσθε	συγγιγνέσθων
						middle/passive
infinitive						συγγίγνεσθαι
participle	m					συγγιγνόμενος
	f					συγγιγνομένη
	n					συγγιγνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: συνἐγιγνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	συνἐγιγνόμην	συνἐγίγνου	συνἐγίγνετο	συνἐγίγνεσθον	συνἐγιγνέσθην	συνἐγιγνόμεθᾰ	συνἐγίγνεσθε	συνἐγίγνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: συγγιγνόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	συγγιγνόμην	συγγίγνου	συγγίγνετο	συγγίγνεσθον	συγγιγνέσθην	συγγιγνόμε(σ)θᾰ	συγγίγνεσθε	συγγίγνοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: συγγενήσομαι, συγγενηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	συγγενήσομαι	συγγενήσῃ, συγγενήσει	συγγενήσεται	συγγενήσεσθον	συγγενήσεσθον	συγγενησόμεθᾰ	συγγενήσεσθε	συγγενήσονται
	optative	συγγενησοίμην	συγγενήσοιο	συγγενήσοιτο	συγγενήσοισθον	συγγενησοίσθην	συγγενησοίμεθᾰ	συγγενήσοισθε	συγγενήσοιντο
passive	indicative	συγγενηθήσομαι	συγγενηθήσῃ	συγγενηθήσεται	συγγενηθήσεσθον	συγγενηθήσεσθον	συγγενηθησόμεθᾰ	συγγενηθήσεσθε	συγγενηθήσονται
	optative	συγγενηθησοίμην	συγγενηθήσοιο	συγγενηθήσοιτο	συγγενηθήσοισθον	συγγενηθησοίσθην	συγγενηθησοίμεθᾰ	συγγενηθήσοισθε	συγγενηθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					συγγενήσεσθαι		συγγενηθήσεσθαι
participle	m				συγγενησόμενος		συγγενηθησόμενος
	f				συγγενησομένη		συγγενηθησομένη
	n				συγγενησόμενον		συγγενηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: συνἐγενόμην, συνἐγενήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	συνἐγενόμην	συνἐγένου	συνἐγένετο	συνἐγένεσθον	συνἐγενέσθην	συνἐγενόμεθᾰ	συνἐγένεσθε	συνἐγένοντο
	subjunctive	συγγένωμαι	συγγένῃ	συγγένηται	συγγένησθον	συγγένησθον	συγγενώμεθᾰ	συγγένησθε	συγγένωνται
	optative	συγγενοίμην	συγγένοιο	συγγένοιτο	συγγένοισθον	συγγενοίσθην	συγγενοίμεθᾰ	συγγένοισθε	συγγένοιντο
	imperative		συγγενοῦ	συγγενέσθω	συγγένεσθον	συγγενέσθων		συγγένεσθε	συγγενέσθων
passive	indicative	συνἐγενήθην	συνἐγενήθης	συνἐγενήθη	συνἐγενήθητον	συνἐγενηθήτην	συνἐγενήθημεν	συνἐγενήθητε	συνἐγενήθησᾰν
	subjunctive	συγγενηθῶ	συγγενηθῇς	συγγενηθῇ	συγγενηθῆτον	συγγενηθῆτον	συγγενηθῶμεν	συγγενηθῆτε	συγγενηθῶσῐ(ν)
	optative	συγγενηθείην	συγγενηθείης	συγγενηθείη	συγγενηθεῖτον, συγγενηθείητον	συγγενηθείτην, συγγενηθειήτην	συγγενηθεῖμεν, συγγενηθείημεν	συγγενηθεῖτε, συγγενηθείητε	συγγενηθεῖεν, συγγενηθείησᾰν
	imperative		συγγενήθητῐ	συγγενηθήτω	συγγενήθητον	συγγενηθήτων		συγγενήθητε	συγγενηθέντων
					middle		passive
infinitive					συγγενέσθαι		συγγενηθῆναι
participle	m				συγγενόμενος		συγγενηθείς
	f				συγγενομένη		συγγενηθεῖσᾰ
	n				συγγενόμενον		συγγενηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: συγγενόμην, συγγενήθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	συγγενόμην	συγγένεο	συγγένετο	συγγένεσθον	συγγενέσθην	συγγενόμε(σ)θᾰ	συγγένεσθε	συγγένοντο
passive	indicative	συγγενήθην	συγγενήθης	συγγενήθη	συγγενήθητον	συγγενηθήτην	συγγενήθημεν	συγγενήθητε	συγγενήθησᾰν, συγγένηθεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: συγγέγονᾰ, συγγεγένημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγγέγονᾰ	συγγέγονᾰς	συγγέγονε(ν)	συγγεγόνᾰτον	συγγεγόνᾰτον	συγγεγόνᾰμεν	συγγεγόνᾰτε	συγγεγόνᾱσῐ(ν)
	subjunctive	συγγεγόνω	συγγεγόνῃς	συγγεγόνῃ	συγγεγόνητον	συγγεγόνητον	συγγεγόνωμεν	συγγεγόνητε	συγγεγόνωσῐ(ν)
	optative	συγγεγόνοιμῐ, συγγεγονοίην	συγγεγόνοις, συγγεγονοίης	συγγεγόνοι, συγγεγονοίη	συγγεγόνοιτον	συγγεγονοίτην	συγγεγόνοιμεν	συγγεγόνοιτε	συγγεγόνοιεν
	imperative		συγγέγονε	συγγεγονέτω	συγγεγόνετον	συγγεγονέτων		συγγεγόνετε	συγγεγονόντων
middle/ passive	indicative	συγγεγένημαι	συγγεγένησαι	συγγεγένηται	συγγεγένησθον	συγγεγένησθον	συγγεγενήμεθᾰ	συγγεγένησθε	συγγεγένηνται
	subjunctive	συγγεγενημένος ὦ	συγγεγενημένος ᾖς	συγγεγενημένος ᾖ	συγγεγενημένω ἦτον	συγγεγενημένω ἦτον	συγγεγενημένοι ὦμεν	συγγεγενημένοι ἦτε	συγγεγενημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	συγγεγενημένος εἴην	συγγεγενημένος εἴης	συγγεγενημένος εἴη	συγγεγενημένω εἴητον/εἶτον	συγγεγενημένω εἰήτην/εἴτην	συγγεγενημένοι εἴημεν/εἶμεν	συγγεγενημένοι εἴητε/εἶτε	συγγεγενημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		συγγεγένησο	συγγεγενήσθω	συγγεγένησθον	συγγεγενήσθων		συγγεγένησθε	συγγεγενήσθων
		active				middle/passive
infinitive		συγγεγονέναι				συγγεγενῆσθαι
participle	m	συγγεγονώς				συγγεγενημένος
	f	συγγεγονυῖᾰ				συγγεγενημένη
	n	συγγεγονός				συγγεγενημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: συγγέγᾰᾰ, συγγέγᾰμαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγγέγᾰᾰ	συγγέγᾰᾰς	συγγέγᾰε(ν)	συγγεγᾰ́ᾰτον	συγγεγᾰ́ᾰτον	συγγεγᾰ́ᾰμεν	συγγεγᾰ́ᾱτε	συγγεγᾰ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	συγγεγᾰ́ω, συγγεγᾰ́ωμῐ	συγγεγᾰ́ῃς, συγγεγᾰ́ῃσθᾰ	συγγεγᾰ́ῃ, συγγεγᾰ́ῃσῐ	συγγεγᾰ́ητον	συγγεγᾰ́ητον	συγγεγᾰ́ωμεν	συγγεγᾰ́ητε	συγγεγᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	συγγεγᾰ́οιμῐ, συγγεγᾰοίην	συγγεγᾰ́οις, συγγεγᾰοίης	συγγεγᾰ́οι, συγγεγᾰοίη	συγγεγᾰ́οιτον	συγγεγᾰοίτην	συγγεγᾰ́οιμεν	συγγεγᾰ́οιτε	συγγεγᾰ́οιεν
	imperative		συγγέγᾰε	συγγεγᾰέτω	συγγεγᾰ́ετον	συγγεγᾰέτων		συγγεγᾰ́ετε	συγγεγᾰόντων
middle/ passive	indicative	συγγέγᾰμαι	συγγέγᾰσαι	συγγέγᾰται	συγγέγᾰσθον	συγγέγᾰσθον	συγγεγᾰ́μεθᾰ	συγγέγᾰσθε	συγγέγᾰνται
	subjunctive	συγγεγᾰμένος ὦ, συγγεγᾰμένος ὦμῐ	συγγεγᾰμένος ᾖς, συγγεγᾰμένος ᾖσθᾰ	συγγεγᾰμένος ᾖ, συγγεγᾰμένος ᾖσῐ	συγγεγᾰμένω ἦτον	συγγεγᾰμένω ἦτον	συγγεγᾰμένοι ὦμεν	συγγεγᾰμένοι ἦτε	συγγεγᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	συγγεγᾰμένος εἴην	συγγεγᾰμένος εἴης	συγγεγᾰμένος εἴη	συγγεγᾰμένω εἴητον/εἶτον	συγγεγᾰμένω εἰήτην/εἴτην	συγγεγᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	συγγεγᾰμένοι εἴητε/εἶτε	συγγεγᾰ́μενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
	imperative		συγγέγᾰσο	συγγεγᾰ́σθω	συγγέγᾰσθον	συγγεγᾰ́σθων		συγγέγᾰσθε	συγγεγᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		συγγεγᾰ́μεν				συγγεγᾰ́σθαι
participle	m	συγγεγᾰώς				συγγεγᾰμένος
	f	συγγεγᾰυῖᾰ				συγγεγᾰμένη
	n	συγγεγᾰός				συγγεγᾰμένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: συγγέγᾰκᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγγέγᾰκᾰ	συγγέγᾰκᾰς	συγγέγᾰκε(ν)	συγγεγᾰ́κᾰτον	συγγεγᾰ́κᾰτον	συγγεγᾰ́κᾰμεν	συγγεγᾰ́κᾰτε	συγγεγᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	συγγεγᾰ́κω, συγγεγᾰ́κωμῐ	συγγεγᾰ́κῃς, συγγεγᾰ́κῃσθᾰ	συγγεγᾰ́κῃ, συγγεγᾰ́κῃσῐ	συγγεγᾰ́κητον	συγγεγᾰ́κητον	συγγεγᾰ́κωμεν	συγγεγᾰ́κητε	συγγεγᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	συγγεγᾰ́κοιμῐ, συγγεγᾰκοίην	συγγεγᾰ́κοις, συγγεγᾰκοίης	συγγεγᾰ́κοι, συγγεγᾰκοίη	συγγεγᾰ́κοιτον	συγγεγᾰκοίτην	συγγεγᾰ́κοιμεν	συγγεγᾰ́κοιτε	συγγεγᾰ́κοιεν
	imperative		συγγέγᾰκε	συγγεγᾰκέτω	συγγεγᾰ́κετον	συγγεγᾰκέτων		συγγεγᾰ́κετε	συγγεγᾰκόντων
		active
infinitive		συγγεγά̄κειν
participle	m	συγγεγᾰκώς
	f	συγγεγᾰκυῖᾰ
	n	συγγεγᾰκός
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: συνἐγεγόνειν, συνἐγεγενήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνἐγεγόνειν, συνἐγεγόνη	συνἐγεγόνεις, συνἐγεγόνης	συνἐγεγόνει(ν)	συνἐγεγόνετον	συνἐγεγονέτην	συνἐγεγόνεμεν	συνἐγεγόνετε	συνἐγεγόνεσᾰν
middle/ passive	indicative	συνἐγεγενήμην	συνἐγεγένησο	συνἐγεγένητο	συνἐγεγένησθον	συνἐγεγενήσθην	συνἐγεγενήμεθᾰ	συνἐγεγένησθε	συνἐγεγένηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: συγγεγᾰ́ειν, συγγεγᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγγεγᾰ́ειν, συγγεγᾰ́η	συγγεγᾰ́εις, συγγεγᾰ́ης	συγγεγᾰ́ει(ν)	συγγεγᾰ́ετον	συγγεγᾰέτην	συγγεγᾰ́εμεν	συγγεγᾰ́ετε	συγγεγᾰ́εσᾰν
middle/ passive	indicative	συγγεγᾰ́μην	συγγέγᾰσο	συγγέγᾰτο	συγγέγᾰσθον	συγγεγᾰ́σθην	συγγεγᾰ́μεθᾰ	συγγέγᾰσθε	συγγέγᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “συγγίγνομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press