στρατιώτης

στρατιώτης

Ancient Greek

Etymology

From *στρατιάομαι (*stratiáomai) +‎ -της (-tēs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stra.ti.ɔ̌ː.tɛːs/ → /stra.tiˈo.tis/ → /stra.tiˈo.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stra.ti.ɔ̌ː.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /stra.tiˈo.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /stra.tiˈo.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stra.tiˈo.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stra.tiˈo.tis/

Noun

στρᾰτῐώτης • (stratiṓtēs) m (genitive στρᾰτῐώτου); first declension (Attic, Ionic, Koine)

1. soldier, warrior
2. mercenary

Inflection

First declension of ὁ στρᾰτῐώτης; τοῦ στρᾰτῐώτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ στρᾰτῐώτης ho stratiṓtēs	τὼ στρᾰτῐώτᾱ tṑ stratiṓtā	οἱ στρᾰτῐῶται hoi stratiôtai
Genitive	τοῦ στρᾰτῐώτου toû stratiṓtou	τοῖν στρᾰτῐώταιν toîn stratiṓtain	τῶν στρᾰτῐωτῶν tôn stratiōtôn
Dative	τῷ στρᾰτῐώτῃ tôi stratiṓtēi	τοῖν στρᾰτῐώταιν toîn stratiṓtain	τοῖς στρᾰτῐώταις toîs stratiṓtais
Accusative	τὸν στρᾰτῐώτην tòn stratiṓtēn	τὼ στρᾰτῐώτᾱ tṑ stratiṓtā	τοὺς στρᾰτῐώτᾱς toùs stratiṓtās
Vocative	στρᾰτῐῶτᾰ stratiôta	στρᾰτῐώτᾱ stratiṓtā	στρᾰτῐῶται stratiôtai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First declension of ὁ στρᾰτῐώτης; τοῦ στρᾰτῐώτεω (Ionic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ στρᾰτῐώτης ho stratiṓtēs	τὼ στρᾰτῐώτᾱ tṑ stratiṓtā	οἱ στρᾰτῐῶται hoi stratiôtai
Genitive	τοῦ στρᾰτῐώτεω / στρᾰτῐώτω toû stratiṓteō / stratiṓtō	τοῖν στρᾰτῐώταιν toîn stratiṓtain	τῶν στρᾰτῐωτέων / στρᾰτῐωτῶν tôn stratiōtéōn / stratiōtôn
Dative	τῷ στρᾰτῐώτῃ tôi stratiṓtēi	τοῖν στρᾰτῐώταιν toîn stratiṓtain	τοῖσῐ / τοῖσῐν στρᾰτῐώτῃσῐ / στρᾰτῐώτῃσῐν toîsi(n) stratiṓtēisi(n)
Accusative	τὸν στρᾰτῐώτην tòn stratiṓtēn	τὼ στρᾰτῐώτᾱ tṑ stratiṓtā	τοὺς στρᾰτῐώτᾱς toùs stratiṓtās
Vocative	στρᾰτῐῶτᾰ stratiôta	στρᾰτῐώτᾱ stratiṓtā	στρᾰτῐῶται stratiôtai
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Related terms

• στρατιά (stratiá)
• στράτιος (strátios)
• στρατιῶτις (stratiôtis)
• στρατιωτικός (stratiōtikós)
• στρατολογέω (stratologéō)

Descendants

• Greek: στρατιώτης (stratiótis)
• → Aramaic:
  • Hebrew: אסטרטיוטא‎ (ʾesṭraṭyōṭā)
  • Syriac: ܐܣܛܪܛܝܘܛܐ‎ (ʾesṭraṭyōṭā)
• → English: stratiote
• → Hebrew: סַרְדְּיוֹט‎ (sardyót)
• → Parthian:
  • Manichaean: ʿstrtywt‎ (istratiyōt)
• Translingual: Stratiotes

Further reading

• “στρατιώτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στρατιώτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• G4757 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • combatant idem, page 144.
  • fighter idem, page 318.
  • private idem, page 642.
  • soldier idem, page 792.
  • warrior idem, page 964.

---

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek στρατιώτης (stratiṓtēs, “soldier”).

Pronunciation

• IPA^(key): /stɾaˈtço.tis/
• Hyphenation: στρα‧τιώ‧της
• IPA^(key): /stɾa.tiˈo.tis/ (dated)
• Hyphenation: στρα‧τι‧ώ‧της

Noun

στρατιώτης • (stratiótis) m (plural στρατιώτες, feminine στρατιωτίνα)

1. (military) soldier (member of an army)
2. (military) private (army rank), the NATO military rank OR-1
3. (chess) pawn

   Synonym: πιόνι (pióni)

Declension

declension of στρατιώτης

case     \\     number	singular	plural
nominative	στρατιώτης •	στρατιώτες •
genitive	στρατιώτη •	στρατιωτών •
accusative	στρατιώτη •	στρατιώτες •
vocative	στρατιώτη •	στρατιώτες •

Coordinate terms

see also: Appendix:Greek military ranks

• OR-1: στρατιώτης m (stratiótis, “private”)
• OR-1: στρατιωτίνα f (stratiotína, “private”)
• OR-3: υποδεκανέας m or f (ypodekanéas, “lance corporal”)
• OR-4: δεκανέας m or f (dekanéas, “corporal”)
• OR-5: έφεδρος λοχίας m (éfedros lochías, “reserve sergeant”)
• OR-5: έφεδρη λοχίας f (éfedri lochías, “reserve sergeant”)
• OR-6: μόνιμος λοχίας m (mónimos lochías, “reserve sergeant”)
• OR-6: μόνιμη λοχίας f (mónimi lochías, “reserve sergeant”)
• OR-7: επιλοχίας m (epilochías, “staff sergeant”)
• OR-8: αρχιλοχίας m or f (archilochías, “company sergeant major, WO2”)
• OR-9: ανθυπασπιστής m or f (anthypaspistís, “regimental sergeant major, WO1”)
• OF-1: ανθυπολοχαγός m or f (anthypolochagós, “second lieutenant, subaltern”)
• OF-1: υπολοχαγός m or f (ypolochagós, “lieutenant”)
• OF-2: λοχαγός m or f (lochagós, “captain”)
• OF-3: ταγματάρχης m or f (tagmatárchis, “major”)
• OF-4: αντισυνταγματάρχης m or f (antisyntagmatárchis, “lieutenant colonel”)
• OF-5: συνταγματάρχης m or f (syntagmatárchis, “colonel”)
• OF-6: ταξίαρχος m or f (taxíarchos, “brigadier, brigadier general”)
• OF-7: υποστράτηγος m (ypostrátigos, “major general”)
• OF-8: αντιστράτηγος m (antistrátigos, “lieutenant general”)
• OF-9: στρατηγός m (stratigós, “general”)
• OF-10: στρατάρχης m (stratárchis, “field marshal”)

 

Derived terms

• see: συστρατιώτης m (systratiótis, “comrade”)

Related terms

• see: στρατός m (stratós, “army”)

See also

Chess pieces in Greek · πεσσοί (pessoí) (layout · text)
βασιλιάς (vasiliás)	βασίλισσα (vasílissa)	πύργος (pýrgos)	αξιωματικός (axiomatikós), τρελός (trelós)	ίππος (íppos)	στρατιώτης (stratiótis), πιόνι (pióni)

Further reading

• στρατιώτης on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el