στραγγαλόομαι
Ancient Greek
Etymology
From στραγγᾰ́λη (strangálē, “halter”) + -όω (-óō).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /straŋ.ɡa.ló.o.mai̯/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /straŋ.ɡaˈlo.o.mɛ/
- (4th CE Koine) IPA(key): /straŋ.ɡaˈlo.o.mɛ/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /straŋ.ɡaˈlo.o.me/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /straŋ.ɡaˈlo.o.me/
Verb
στραγγᾰλόομαι • (strangalóomai)
- to be twisted or knotted up
- Philo, On Artillery 57D
- Alexander of Aphrodisias, Problems and Solutions 1.76
- to be strangled
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Tobit 2.3
Inflection
Present: στραγγᾰλοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle/ passive | indicative | στραγγᾰλοῦμαι | στραγγᾰλοῖ | στραγγᾰλοῦται | στραγγᾰλοῦσθον | στραγγᾰλοῦσθον | στραγγᾰλούμεθᾰ | στραγγᾰλοῦσθε | στραγγᾰλοῦνται | ||||
| subjunctive | στραγγᾰλῶμαι | στραγγᾰλοῖ | στραγγᾰλῶται | στραγγᾰλῶσθον | στραγγᾰλῶσθον | στραγγᾰλώμεθᾰ | στραγγᾰλῶσθε | στραγγᾰλῶνται | |||||
| optative | στραγγᾰλοίμην | στραγγᾰλοῖο | στραγγᾰλοῖτο | στραγγᾰλοῖσθον | στραγγᾰλοίσθην | στραγγᾰλοίμεθᾰ | στραγγᾰλοῖσθε | στραγγᾰλοῖντο | |||||
| imperative | στραγγᾰλοῦ | στραγγᾰλούσθω | στραγγᾰλοῦσθον | στραγγᾰλούσθων | στραγγᾰλοῦσθε | στραγγᾰλούσθων | |||||||
| middle/passive | |||||||||||||
| infinitive | στραγγᾰλοῦσθαι | ||||||||||||
| participle | m | στραγγᾰλούμενος | |||||||||||
| f | στραγγᾰλουμένη | ||||||||||||
| n | στραγγᾰλούμενον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
References
- στραγγαλόομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- στραγγαλόομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette