στοιχειωτικός

στοιχειωτικός

Ancient Greek

Etymology

στοιχείωσῐς (stoikheíōsis) +‎ -ῐκός (-ikós)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.ɔː.ti.kós/ → /sty.çi.o.tiˈkos/ → /sti.çi.o.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.ɔː.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sty.kʰi.o.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sty.çi.o.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sty.çi.o.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sti.çi.o.tiˈkos/

Adjective

στοιχειωτῐκός • (stoikheiōtikós) m (feminine στοιχειωτῐκή, neuter στοιχειωτῐκόν); first/second declension

1. elementary
   • 3rd century AD, Diogenes Laertius, Lives and Opinions of Eminent Philosophers 10.30
   • Clem., Al. 673
   • Clem., Al. 771
2. magical
   • Byz.

Declension

First and second declension of στοιχειωτῐκός; στοιχειωτῐκή; στοιχειωτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		στοιχειωτῐκός stoikheiōtikós	στοιχειωτῐκή stoikheiōtikḗ	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtikón		στοιχειωτῐκώ stoikheiōtikṓ	στοιχειωτῐκᾱ́ stoikheiōtikā́	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtikṓ		στοιχειωτῐκοί stoikheiōtikoí	στοιχειωτῐκαί stoikheiōtikaí	στοιχειωτῐκᾰ́ stoikheiōtiká
Genitive		στοιχειωτῐκοῦ stoikheiōtikoû	στοιχειωτῐκῆς stoikheiōtikês	στοιχειωτῐκοῦ stoikheiōtikoû		στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtikoîn	στοιχειωτῐκαῖν stoikheiōtikaîn	στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtikoîn		στοιχειωτῐκῶν stoikheiōtikôn	στοιχειωτῐκῶν stoikheiōtikôn	στοιχειωτῐκῶν stoikheiōtikôn
Dative		στοιχειωτῐκῷ stoikheiōtikôi	στοιχειωτῐκῇ stoikheiōtikêi	στοιχειωτῐκῷ stoikheiōtikôi		στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtikoîn	στοιχειωτῐκαῖν stoikheiōtikaîn	στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtikoîn		στοιχειωτῐκοῖς stoikheiōtikoîs	στοιχειωτῐκαῖς stoikheiōtikaîs	στοιχειωτῐκοῖς stoikheiōtikoîs
Accusative		στοιχειωτῐκόν stoikheiōtikón	στοιχειωτῐκήν stoikheiōtikḗn	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtikón		στοιχειωτῐκώ stoikheiōtikṓ	στοιχειωτῐκᾱ́ stoikheiōtikā́	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtikṓ		στοιχειωτῐκούς stoikheiōtikoús	στοιχειωτῐκᾱ́ς stoikheiōtikā́s	στοιχειωτῐκᾰ́ stoikheiōtiká
Vocative		στοιχειωτῐκέ stoikheiōtiké	στοιχειωτῐκή stoikheiōtikḗ	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtikón		στοιχειωτῐκώ stoikheiōtikṓ	στοιχειωτῐκᾱ́ stoikheiōtikā́	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtikṓ		στοιχειωτῐκοί stoikheiōtikoí	στοιχειωτῐκαί stoikheiōtikaí	στοιχειωτῐκᾰ́ stoikheiōtiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		στοιχειωτῐκῶς stoikheiōtikôs				στοιχειωτῐκώτερος stoikheiōtikṓteros				στοιχειωτῐκώτᾰτος stoikheiōtikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “στοιχειωτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• «στοιχειωτικός» on page 1,433/1 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press