στοιχείωσις

στοιχείωσις

Ancient Greek

Etymology

στοιχεῖον (stoikheîon) +‎ -ωσις (-ōsis)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stoi̯.kʰěː.ɔː.sis/ → /styˈçi.o.sis/ → /stiˈçi.o.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stoi̯.kʰěː.ɔː.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /styˈkʰi.o.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /styˈçi.o.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /styˈçi.o.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stiˈçi.o.sis/

Noun

στοιχείωσῐς • (stoikheíōsis) f (genitive στοιχειώσῐος or στοιχειώσεως); third declension

1. elementary instruction, an elementary treatise
   • 3rd century AD, Diogenes Laertius, 10 37
   1. the alphabet
      • Epiphan.
2. enchantment
   • Byz.

Declension

Third declension of ἡ στοιχείωσῐς; τῆς στοιχειώσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ στοιχείωσῐς hē stoikheíōsis	τὼ στοιχειώσει tṑ stoikheiṓsei	αἱ στοιχειώσεις hai stoikheiṓseis
Genitive	τῆς στοιχειώσεως tês stoikheiṓseōs	τοῖν στοιχειωσέοιν toîn stoikheiōséoin	τῶν στοιχειώσεων tôn stoikheiṓseōn
Dative	τῇ στοιχειώσει têi stoikheiṓsei	τοῖν στοιχειωσέοιν toîn stoikheiōséoin	ταῖς στοιχειώσεσῐ / στοιχειώσεσῐν taîs stoikheiṓsesi(n)
Accusative	τὴν στοιχείωσῐν tḕn stoikheíōsin	τὼ στοιχειώσει tṑ stoikheiṓsei	τᾱ̀ς στοιχειώσεις tā̀s stoikheiṓseis
Vocative	στοιχείωσῐ stoikheíōsi	στοιχειώσει stoikheiṓsei	στοιχειώσεις stoikheiṓseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

• (the alphabet): ἀλφάβητος (alphábētos)

Derived terms

• Στοιχειώσεις (Stoikheiṓseis)
• στοιχειωτῐκός (stoikheiōtikós)

References

• “στοιχείωσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• «στοιχείωσις» on page 1,433/1 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press