στεῖχον

στεῖχον

Ancient Greek

Etymology

From στείχω (steíkhō, “march, go”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stêː.kʰon/ → /ˈsti.xon/ → /ˈsti.xon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stêː.kʰon/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsti.kʰon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsti.xon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsti.xon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsti.xon/

Participle

στεῖχον • (steîkhon)

1. neuter nominative/accusative/vocative singular of στείχων (steíkhōn)

   marching

Declension

First and third declension of στείχων; στείχουσᾰ; στεῖχον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		στείχων steíkhōn	στείχουσᾰ steíkhousa	στεῖχον steîkhon		στείχοντε steíkhonte	στειχούσᾱ steikhoúsā	στείχοντε steíkhonte		στείχοντες steíkhontes	στείχουσαι steíkhousai	στείχοντᾰ steíkhonta
Genitive		στείχοντος steíkhontos	στειχούσης steikhoúsēs	στείχοντος steíkhontos		στειχόντοιν steikhóntoin	στειχούσαιν steikhoúsain	στειχόντοιν steikhóntoin		στειχόντων steikhóntōn	στειχουσῶν steikhousôn	στειχόντων steikhóntōn
Dative		στείχοντῐ steíkhonti	στειχούσῃ steikhoúsēi	στείχοντῐ steíkhonti		στειχόντοιν steikhóntoin	στειχούσαιν steikhoúsain	στειχόντοιν steikhóntoin		στείχουσῐ / στείχουσῐν steíkhousi(n)	στειχούσαις steikhoúsais	στείχουσῐ / στείχουσῐν steíkhousi(n)
Accusative		στείχοντᾰ steíkhonta	στείχουσᾰν steíkhousan	στεῖχον steîkhon		στείχοντε steíkhonte	στειχούσᾱ steikhoúsā	στείχοντε steíkhonte		στείχοντᾰς steíkhontas	στειχούσᾱς steikhoúsās	στείχοντᾰ steíkhonta
Vocative		στείχων steíkhōn	στείχουσᾰ steíkhousa	στεῖχον steîkhon		στείχοντε steíkhonte	στειχούσᾱ steikhoúsā	στείχοντε steíkhonte		στείχοντες steíkhontes	στείχουσαι steíkhousai	στείχοντᾰ steíkhonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		στειχόντως steikhóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.