στέφω

στέφω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *stékʷʰō, from Proto-Indo-European *stégʷʰ-e-ti, from *stegʷʰ- (“to enlace”).[1]

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sté.pʰɔː/ → /ˈste.ɸo/ → /ˈste.fo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sté.pʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈste.pʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈste.ɸo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈste.fo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈste.fo/

Verb

στέφω • (stéphō)

1. I put around
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.205:

     ἀμφὶ δέ οἱ κεφαλῇ νέφος ἔστεφε δῖα θεάων χρύσεον

     amphì dé hoi kephalêi néphos éstephe dîa theáōn khrúseon

     and around his head the fair goddess set thick a golden cloud

   • 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 50:

     μνημεῖά... πρὸς ἅρμ᾽ Ἀδράστου χερσὶν ἔστεφον

     mnēmeîá... pròs hárm᾽ Adrástou khersìn éstephon

     they hung remembrances of themselves around Andrastus' chariot

2. I encircle, crown, wreath, garland
   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Works and Days 75:

     Ὧραι καλλίκομοι στέφον ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν

     Hôrai kallíkomoi stéphon ánthesin eiarinoîsin

     the rich-haired Hours crowned [her] with spring flowers

   • 405 BCE, Euripides, The Bacchae 313:

     τὸν θεὸν δ’ ἐς γῆν δέχου καὶ σπένδε καὶ βάκχευε καὶ στέφου κάρα.

     tòn theòn d’ es gên dékhou kaì spénde kaì bákkheue kaì stéphou kára.

     Receive the god into your land, pour libations to him, celebrate the Bacchic rites, and garland your head.

   1. I honour with libations
      • 442 BCE, Sophocles, Antigone 431:

        χοαῖσι τρισπόνδοισι τὸν νέκυν στέφει

        khoaîsi trispóndoisi tòn nékun stéphei

        she honoured the dead with thrice-poured libations

Inflection

   Present: στέφω, στέφομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στέφω	στέφεις	στέφει	στέφετον	στέφετον	στέφομεν	στέφετε	στέφουσῐ(ν)
	subjunctive	στέφω	στέφῃς	στέφῃ	στέφητον	στέφητον	στέφωμεν	στέφητε	στέφωσῐ(ν)
	optative	στέφοιμῐ	στέφοις	στέφοι	στέφοιτον	στεφοίτην	στέφοιμεν	στέφοιτε	στέφοιεν
	imperative		στέφε	στεφέτω	στέφετον	στεφέτων		στέφετε	στεφόντων
middle/ passive	indicative	στέφομαι	στέφῃ, στέφει	στέφεται	στέφεσθον	στέφεσθον	στεφόμεθᾰ	στέφεσθε	στέφονται
	subjunctive	στέφωμαι	στέφῃ	στέφηται	στέφησθον	στέφησθον	στεφώμεθᾰ	στέφησθε	στέφωνται
	optative	στεφοίμην	στέφοιο	στέφοιτο	στέφοισθον	στεφοίσθην	στεφοίμεθᾰ	στέφοισθε	στέφοιντο
	imperative		στέφου	στεφέσθω	στέφεσθον	στεφέσθων		στέφεσθε	στεφέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στέφειν				στέφεσθαι
participle	m	στέφων				στεφόμενος
	f	στέφουσᾰ				στεφομένη
	n	στέφον				στεφόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔστεφον, ἐστεφόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστεφον	ἔστεφες	ἔστεφε(ν)	ἐστέφετον	ἐστεφέτην	ἐστέφομεν	ἐστέφετε	ἔστεφον
middle/ passive	indicative	ἐστεφόμην	ἐστέφου	ἐστέφετο	ἐστέφεσθον	ἐστεφέσθην	ἐστεφόμεθᾰ	ἐστέφεσθε	ἐστέφοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: στέφον, στεφόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στέφον	στέφες	στέφε(ν)	στέφετον	στεφέτην	στέφομεν	στέφετε	στέφον
middle/ passive	indicative	στεφόμην	στέφου	στέφετο	στέφεσθον	στεφέσθην	στεφόμεθᾰ	στέφεσθε	στέφοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: στέψω, στέψομαι, στεφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στέψω	στέψεις	στέψει	στέψετον	στέψετον	στέψομεν	στέψετε	στέψουσῐ(ν)
	optative	στέψοιμῐ	στέψοις	στέψοι	στέψοιτον	στεψοίτην	στέψοιμεν	στέψοιτε	στέψοιεν
middle	indicative	στέψομαι	στέψῃ, στέψει	στέψεται	στέψεσθον	στέψεσθον	στεψόμεθᾰ	στέψεσθε	στέψονται
	optative	στεψοίμην	στέψοιο	στέψοιτο	στέψοισθον	στεψοίσθην	στεψοίμεθᾰ	στέψοισθε	στέψοιντο
passive	indicative	στεφθήσομαι	στεφθήσῃ	στεφθήσεται	στεφθήσεσθον	στεφθήσεσθον	στεφθησόμεθᾰ	στεφθήσεσθε	στεφθήσονται
	optative	στεφθησοίμην	στεφθήσοιο	στεφθήσοιτο	στεφθήσοισθον	στεφθησοίσθην	στεφθησοίμεθᾰ	στεφθήσοισθε	στεφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		στέψειν			στέψεσθαι		στεφθήσεσθαι
participle	m	στέψων			στεψόμενος		στεφθησόμενος
	f	στέψουσᾰ			στεψομένη		στεφθησομένη
	n	στέψον			στεψόμενον		στεφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔστεψᾰ, ἐστεψᾰ́μην, ἐστέφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστεψᾰ	ἔστεψᾰς	ἔστεψε(ν)	ἐστέψᾰτον	ἐστεψᾰ́την	ἐστέψᾰμεν	ἐστέψᾰτε	ἔστεψᾰν
	subjunctive	στέψω	στέψῃς	στέψῃ	στέψητον	στέψητον	στέψωμεν	στέψητε	στέψωσῐ(ν)
	optative	στέψαιμῐ	στέψειᾰς, στέψαις	στέψειε(ν), στέψαι	στέψαιτον	στεψαίτην	στέψαιμεν	στέψαιτε	στέψειᾰν, στέψαιεν
	imperative		στέψον	στεψᾰ́τω	στέψᾰτον	στεψᾰ́των		στέψᾰτε	στεψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐστεψᾰ́μην	ἐστέψω	ἐστέψᾰτο	ἐστέψᾰσθον	ἐστεψᾰ́σθην	ἐστεψᾰ́μεθᾰ	ἐστέψᾰσθε	ἐστέψᾰντο
	subjunctive	στέψωμαι	στέψῃ	στέψηται	στέψησθον	στέψησθον	στεψώμεθᾰ	στέψησθε	στέψωνται
	optative	στεψαίμην	στέψαιο	στέψαιτο	στέψαισθον	στεψαίσθην	στεψαίμεθᾰ	στέψαισθε	στέψαιντο
	imperative		στέψαι	στεψᾰ́σθω	στέψᾰσθον	στεψᾰ́σθων		στέψᾰσθε	στεψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐστέφθην	ἐστέφθης	ἐστέφθη	ἐστέφθητον	ἐστεφθήτην	ἐστέφθημεν	ἐστέφθητε	ἐστέφθησᾰν
	subjunctive	στεφθῶ	στεφθῇς	στεφθῇ	στεφθῆτον	στεφθῆτον	στεφθῶμεν	στεφθῆτε	στεφθῶσῐ(ν)
	optative	στεφθείην	στεφθείης	στεφθείη	στεφθεῖτον, στεφθείητον	στεφθείτην, στεφθειήτην	στεφθεῖμεν, στεφθείημεν	στεφθεῖτε, στεφθείητε	στεφθεῖεν, στεφθείησᾰν
	imperative		στέφθητῐ	στεφθήτω	στέφθητον	στεφθήτων		στέφθητε	στεφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		στέψαι			στέψᾰσθαι		στεφθῆναι
participle	m	στέψᾱς			στεψᾰ́μενος		στεφθείς
	f	στέψᾱσᾰ			στεψᾰμένη		στεφθεῖσᾰ
	n	στέψᾰν			στεψᾰ́μενον		στεφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔστεμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἔστεμμαι	ἔστεψαι	ἔστεπται	ἔστεφθον	ἔστεφθον	ἐστέμμεθᾰ	ἔστεφθε	ἐστέφᾰται
	subjunctive	ἐστεμμένος ὦ	ἐστεμμένος ᾖς	ἐστεμμένος ᾖ	ἐστεμμένω ἦτον	ἐστεμμένω ἦτον	ἐστεμμένοι ὦμεν	ἐστεμμένοι ἦτε	ἐστεμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐστεμμένος εἴην	ἐστεμμένος εἴης	ἐστεμμένος εἴη	ἐστεμμένω εἴητον/εἶτον	ἐστεμμένω εἰήτην/εἴτην	ἐστεμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐστεμμένοι εἴητε/εἶτε	ἐστεμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔστεψο	ἐστέφθω	ἔστεφθον	ἐστέφθων		ἔστεφθε	ἐστέφθων
						middle/passive
infinitive						ἐστέφθαι
participle	m					ἐστεμμένος
	f					ἐστεμμένη
	n					ἐστεμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

• στέπτω (stéptō)

Derived terms

• ἀκανθοστεφής (akanthostephḗs)
• ᾰ̔λῐστεφής (halistephḗs)
• ᾰ̓μφῐστεφής (amphistephḗs)
• ᾰ̓νᾰστέφω (anastéphō)
• ᾰ̓στεφής (astephḗs)
• δῐστεφής (distephḗs)
• ἐκστέφω (ekstéphō)
• ἐπῐστέφής (epistéphḗs)
• ἐπῐστεφω (epistephō)
• εὐστεφής (eustephḗs)
• ἰχθῠστεφής (ikhthustephḗs)
• κᾰλᾰμοστεφής (kalamostephḗs)
• κᾰτᾰστεφής (katastephḗs)
• κᾰτᾰστέφω (katastéphō)
• κισσοστεφής (kissostephḗs)
• λευκοστεφής (leukostephḗs)
• νεοστεφής (neostephḗs)
• περιστεφής (peristephḗs)
• περιστέφω (peristéphō)
• πολῠστεφής (polustephḗs)
• πῠριστεφής (puristephḗs)
• ῥοδοστεφής (rhodostephḗs)
• στέμμᾰ (stémma)
• στεπτήρῐος (steptḗrios)
• στεπτῐκός (steptikós)
• στεπτός (steptós)
• στεφᾰ́νη (stephánē)
• στέφᾰνος (stéphanos)
• στέφος (stéphos)
• στέψῐς (stépsis)
• σῠστέφομαι (sustéphomai)
• χρῡσοστεφής (khrūsostephḗs)

 

References

1. Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1403

Further reading

• “στέφω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στέφω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• στέφω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek στέφω (“place a wreath, garland”). For 'crowning a monarch' semantic loan from French couronner.[1]

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈste.fo/
• Hyphenation: στέ‧φω

Verb

στέφω • (stéfo) active (past έστεψα, passive στέφομαι)

1. to crown (a monarch, a beauty pageant or competition winner)
2. (learned) Synonym of στεφανώνω (stefanóno)
   1. (in marriage ceremony) place crown on the heads of the bride and bridegroom
   2. (figuratively, of an activity) successfully conclude

      Η προσπάθειά μου στέφθηκε με επιτυχία.

      I prospátheiá mou stéfthike me epitychía.

      My effort was crowned with success.

Conjugation

στέφω   στέφομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	στέφω	στέψω	στέφομαι	στεφθώ
2 sg	στέφεις	στέψεις	στέφεσαι	στεφθείς
3 sg	στέφει	στέψει	στέφεται	στεφθεί
1 pl	στέφουμε, [‑ομε]	στέψουμε, [‑ομε]	στεφόμαστε	στεφθούμε
2 pl	στέφετε	στέψετε	στέφεστε, {στέφεσθε}	στεφθείτε
3 pl	στέφουν[ε]	στέψουν[ε]	στέφονται	στεφθούν[ε]
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έστεφα	έστεψα	στεφόμουν[α]	στέφθηκα, [{εστέφθην}]
2 sg	έστεφες	έστεψες	στεφόσουν[α]	στέφθηκες, [{εστέφθης}]
3 sg	έστεφε	έστεψε	στεφόταν[ε]	στέφθηκε, {εστέφθη}
1 pl	στέφαμε	στέψαμε	στεφόμασταν, (‑όμαστε)	στεφθήκαμε, [{εστέφθημεν}]
2 pl	στέφατε	στέψατε	στεφόσασταν, (‑όσαστε)	στεφθήκατε, [{εστέφθητε}]
3 pl	έστεφαν, [στέφαν(ε)]	έστεψαν, [στέψαν(ε)]	στέφονταν	στέφθηκαν, [στεφθήκαν(ε)], {εστέφθησαν}
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα στέφω ➤	θα στέψω ➤	θα στέφομαι ➤	θα στεφθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα στέφεις, …	θα στέψεις, …	θα στέφεσαι, …	θα στεφθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … στέψει		έχω, έχεις, … στεφθεί   είμαι, είσαι, … εστεμμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … στέψει		είχα, είχες, … στεφθεί   ήμουν, ήσουν, … εστεμμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … στέψει		θα έχω, θα έχεις, … στεφθεί   θα είμαι, θα είσαι, … εστεμμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	στέφε	στέψε	—	στέψου
2 pl	στέφετε	στέψτε	στέφεστε, {στέφεσθε}	στεφθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	στέφοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας στέψει ➤		{εστεμμένος, ‑η, ‑o} ➤
Nonfinite form➤	στέψει		στεφθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• εστεμμένος (estemménos, participle & noun) (learned)
• στέμμα n (stémma, “crown”)
• -στεφής (-stefís, “wearing wearth”)
• -στέφανος (-stéfanos, “wearing wearth”)
• -στεφάνωτος (-stefánotos, “wearing wearth”)
• στεφάνη f (stefáni, “object encircling something”)
• στεφανηφόρος (stefanifóros, “wearing a wreath”) (learned, literature)
• στεφάνι n (stefáni, “wreath, garland”)
• στεφανιαίος (stefaniaíos, “coronary”) (anatomy)
• στεφανιαία f (stefaniaía, “coronary”) (medicine, cardiology)
• στέφανο n (stéfano, “marriage's garland”), (usually in plural) στέφανα (stéfana)
• στεφανοθήκη f (stefanothíki, “case for marriage's crowns”)
• στέφανος m (stéfanos, “wreath, garland”) (learned)
• Στέφανος m (Stéfanos, “Stephen”) Στεφανία f (Stefanía)
• στεφανοχάρτι n (stefanochárti, “marriage licence”) (familiar)
• στεφάνωμα n (stefánoma, “placing wreath”)
• στεφανώνω (stefanóno, “place weath”) & compounds
• στεφανωμένος (stefanoménos, “wearing a wreath; married”, participle) & compounds
• στεφάνωση f (stefánosi, “placing wreath”) (rare)
• στεφανωτός (stefanotós, “married”) (vernacular)
• στέψη f (stépsi, “crowning”)
• φωτοστέφανο n (fotostéfano, “halo”)

References

1. στέφω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.