στέγαρχος

στέγαρχος

Ancient Greek

Etymology

From στέγος (stégos, “roof; house”) +‎ ἀρχός (arkhós, “ruler”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sté.ɡar.kʰos/ → /ˈste.ɣar.xos/ → /ˈste.ɣar.xos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sté.ɡar.kʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈste.ɡar.kʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈste.ɣar.xos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈste.ɣar.xos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈste.ɣar.xos/

Noun

στέγᾰρχος • (stégarkhos) m (genitive στεγᾰ́ρχου); second declension

1. master of the house

   Synonyms: οἰκοδεσπότης (oikodespótēs), σταθμοῦχος (stathmoûkhos)

Inflection

Second declension of ὁ στέγᾰρχος; τοῦ στεγᾰ́ρχου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ στέγᾰρχος ho stégarkhos	τὼ στεγᾰ́ρχω tṑ stegárkhō	οἱ στέγᾰρχοι hoi stégarkhoi
Genitive	τοῦ στεγᾰ́ρχου toû stegárkhou	τοῖν στεγᾰ́ρχοιν toîn stegárkhoin	τῶν στεγᾰ́ρχων tôn stegárkhōn
Dative	τῷ στεγᾰ́ρχῳ tôi stegárkhōi	τοῖν στεγᾰ́ρχοιν toîn stegárkhoin	τοῖς στεγᾰ́ρχοις toîs stegárkhois
Accusative	τὸν στέγᾰρχον tòn stégarkhon	τὼ στεγᾰ́ρχω tṑ stegárkhō	τοὺς στεγᾰ́ρχους toùs stegárkhous
Vocative	στέγᾰρχε stégarkhe	στεγᾰ́ρχω stegárkhō	στέγᾰρχοι stégarkhoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “στέγαρχος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στέγαρχος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette