σποδός

σποδός

Ancient Greek

Etymology

Furnée connects it with ἄσβολος (ásbolos, “soot”) and σπολεύς (spoleús, “loaf”), leading to a Pre-Greek origin.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spo.dós/ → /spoˈðos/ → /spoˈðos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spo.dós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spoˈdos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /spoˈðos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /spoˈðos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /spoˈðos/

Noun

σποδός • (spodós) f (genitive σποδοῦ); second declension

1. wood ashes, ember
2. dust
3. oxide on certain metals
4. lava

Inflection

Second declension of ἡ σποδός; τῆς σποδοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σποδός hē spodós	τὼ σποδώ tṑ spodṓ	αἱ σποδοί hai spodoí
Genitive	τῆς σποδοῦ tês spodoû	τοῖν σποδοῖν toîn spodoîn	τῶν σποδῶν tôn spodôn
Dative	τῇ σποδῷ têi spodôi	τοῖν σποδοῖν toîn spodoîn	ταῖς σποδοῖς taîs spodoîs
Accusative	τὴν σποδόν tḕn spodón	τὼ σποδώ tṑ spodṓ	τᾱ̀ς σποδούς tā̀s spodoús
Vocative	σποδέ spodé	σποδώ spodṓ	σποδοί spodoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἔνσποδος (énspodos)
• σποδιά (spodiá)
• σποδιαῖος (spodiaîos)
• σποδιακός (spodiakós)
• σποδιάς (spodiás)
• σποδίζω (spodízō)
• σπόδιον (spódion)
• σποδίτης (spodítēs)
• σποδιώδης (spodiṓdēs)
• σποδοειδής (spodoeidḗs)
• σποδόομαι (spodóomai)
• σποδώδης (spodṓdēs)

Descendants

• Latin: spodos

References

• σποδός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σποδός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill