σπεύδω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *spewd- (“press, hurry”). Cognate with Albanian punë, Latin pudet, Lithuanian spáudžiu, Old Armenian փոյթ (pʿoytʿ).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /spěu̯.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspew.do/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈspeβ.ðo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈspev.ðo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈspev.ðo/

Verb

σπεύδω • (speúdō)

(transitive)
1. I set going, urge on, hasten
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.38:
    πρὸς ὧν τὴν ὄψιν ταύτην τόν τε γάμον τοι τοῦτον ἔσπευσα
    pròs hôn tḕn ópsin taútēn tón te gámon toi toûton éspeusa
    It is because of that vision that I hurried your marriage
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 19.137:
    οἱ δὲ γάμον σπεύδουσιν
    hoi dè gámon speúdousin
    They urge a marriage
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 804:
    καὶ σπεύσαθ᾽, οἱ μὲν Τεῦκρον ἐν τάχει μολεῖν,
    kaì speúsath᾽, hoi mèn Teûkron en tákhei moleîn,
    Hurry, some of you, to speed Teucer's coming;
2. I procure quickly, get ready
  - 413 BCE, Euripides, Iphigenia in Tauris 1352:
    κλίμακας σπεύδοντες
    klímakas speúdontes
    making haste to let down the ladders
3. I seek eagerly, strive after
  - 6th century BC, Theognis of Megara, Elegies 335:
    Μηδὲν ἄγαν σπεύδειν
    Mēdèn ágan speúdein
    be not overly eager in any matter
(intransitive) I press on, hasten
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.119:
  σπεύδουσ᾽ ἱδρώουσα κραταιοῦ θηρὸς ὑφ᾽ ὁρμῆς
  speúdous᾽ hidrṓousa krataioû thēròs huph᾽ hormês
  hasting and sweating before the onset of the mighty beast
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 3.4.49:
  καταλιπὼν τὸν ἵππον ἔσπευδε πεζῇ
  katalipṑn tòn híppon éspeude pezêi
  he left his horse behind and hurried forward on foot
1. (with infinitive) I am eager to
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 4.22:
    κῦδος ὄρσαι σπεύδει Καμαρίνᾳ
    kûdos órsai speúdei Kamarínāi
    hurries to rouse glory for Camarina
2. I am troubled in mind
  - 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Exodus 15.15:
    τότε ἔσπευσαν ἡγεμόνες Ἐδώμ
    tóte éspeusan hēgemónes Edṓm
    Then the chiefs of Edom were dismayed.

Inflection

Present: σπεύδω, σπεύδομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σπεύδω	σπεύδεις	σπεύδει	σπεύδετον	σπεύδετον	σπεύδομεν	σπεύδετε	σπεύδουσῐ(ν)
	subjunctive	σπεύδω	σπεύδῃς	σπεύδῃ	σπεύδητον	σπεύδητον	σπεύδωμεν	σπεύδητε	σπεύδωσῐ(ν)
	optative	σπεύδοιμῐ	σπεύδοις	σπεύδοι	σπεύδοιτον	σπευδοίτην	σπεύδοιμεν	σπεύδοιτε	σπεύδοιεν
	imperative		σπεῦδε	σπευδέτω	σπεύδετον	σπευδέτων		σπεύδετε	σπευδόντων
middle/ passive	indicative	σπεύδομαι	σπεύδῃ, σπεύδει	σπεύδεται	σπεύδεσθον	σπεύδεσθον	σπευδόμεθᾰ	σπεύδεσθε	σπεύδονται
	subjunctive	σπεύδωμαι	σπεύδῃ	σπεύδηται	σπεύδησθον	σπεύδησθον	σπευδώμεθᾰ	σπεύδησθε	σπεύδωνται
	optative	σπευδοίμην	σπεύδοιο	σπεύδοιτο	σπεύδοισθον	σπευδοίσθην	σπευδοίμεθᾰ	σπεύδοισθε	σπεύδοιντο
	imperative		σπεύδου	σπευδέσθω	σπεύδεσθον	σπευδέσθων		σπεύδεσθε	σπευδέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σπεύδειν				σπεύδεσθαι
participle	m	σπεύδων				σπευδόμενος
	f	σπεύδουσᾰ				σπευδομένη
	n	σπεῦδον				σπευδόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔσπευδον, ἐσπευδόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσπευδον	ἔσπευδες	ἔσπευδε(ν)	ἐσπεύδετον	ἐσπευδέτην	ἐσπεύδομεν	ἐσπεύδετε	ἔσπευδον
middle/ passive	indicative	ἐσπευδόμην	ἐσπεύδου	ἐσπεύδετο	ἐσπεύδεσθον	ἐσπευδέσθην	ἐσπευδόμεθᾰ	ἐσπεύδεσθε	ἐσπεύδοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: σπεύσω, σπεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σπεύσω	σπεύσεις	σπεύσει	σπεύσετον	σπεύσετον	σπεύσομεν	σπεύσετε	σπεύσουσῐ(ν)
active	optative	σπεύσοιμῐ	σπεύσοις	σπεύσοι	σπεύσοιτον	σπευσοίτην	σπεύσοιμεν	σπεύσοιτε	σπεύσοιεν
middle	indicative	σπεύσομαι	σπεύσῃ, σπεύσει	σπεύσεται	σπεύσεσθον	σπεύσεσθον	σπευσόμεθᾰ	σπεύσεσθε	σπεύσονται
middle	optative	σπευσοίμην	σπεύσοιο	σπεύσοιτο	σπεύσοισθον	σπευσοίσθην	σπευσοίμεθᾰ	σπεύσοισθε	σπεύσοιντο
		active			middle
infinitive		σπεύσειν			σπεύσεσθαι
participle	m	σπεύσων			σπευσόμενος
	f	σπεύσουσᾰ			σπευσομένη
	n	σπεῦσον			σπευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: σπευσίω, σπευσίομαι (Cretan)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σπευσίω	σπευσίεις	σπευσίει	σπευσίετον	σπευσίετον	σπευσίομες	σπευσίετε	σπευσίοντῐ
active	optative	σπευσίοιμῐ	σπευσίοις	σπευσίοι	σπευσίοιτον	σπευσιοίτᾱν	σπευσίοιμες	σπευσίοιτε	σπευσίοιεν
middle	indicative	σπευσίομαι	σπευσίεαι	σπευσίεται	σπευσίεσθον	σπευσίεσθον	σπευσιόμεθᾰ	σπευσίεσθε	σπευσίονται
middle	optative	σπευσιοίμᾱν	σπευσίοιο	σπευσίοιτο	σπευσίοισθον	σπευσιοίσθᾱν	σπευσιοίμεθᾰ	σπευσίοισθε	σπευσίοιντο
		active			middle
infinitive		σπευσῖεν			σπευσίεσθαι
participle	m	σπευσίων			σπευσιόμενος
	f	σπευσιόνσᾰ			σπευσιομένᾱ
	n	σπευσῖον			σπευσιόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔσπευσᾰ, ἐσπευσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσπευσᾰ	ἔσπευσᾰς	ἔσπευσε(ν)	ἐσπεύσᾰτον	ἐσπευσᾰ́την	ἐσπεύσᾰμεν	ἐσπεύσᾰτε	ἔσπευσᾰν
	subjunctive	σπεύσω	σπεύσῃς	σπεύσῃ	σπεύσητον	σπεύσητον	σπεύσωμεν	σπεύσητε	σπεύσωσῐ(ν)
	optative	σπεύσαιμῐ	σπεύσειᾰς, σπεύσαις	σπεύσειε(ν), σπεύσαι	σπεύσαιτον	σπευσαίτην	σπεύσαιμεν	σπεύσαιτε	σπεύσειᾰν, σπεύσαιεν
	imperative		σπεῦσον	σπευσᾰ́τω	σπεύσᾰτον	σπευσᾰ́των		σπεύσᾰτε	σπευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσπευσᾰ́μην	ἐσπεύσω	ἐσπεύσᾰτο	ἐσπεύσᾰσθον	ἐσπευσᾰ́σθην	ἐσπευσᾰ́μεθᾰ	ἐσπεύσᾰσθε	ἐσπεύσᾰντο
	subjunctive	σπεύσωμαι	σπεύσῃ	σπεύσηται	σπεύσησθον	σπεύσησθον	σπευσώμεθᾰ	σπεύσησθε	σπεύσωνται
	optative	σπευσαίμην	σπεύσαιο	σπεύσαιτο	σπεύσαισθον	σπευσαίσθην	σπευσαίμεθᾰ	σπεύσαισθε	σπεύσαιντο
	imperative		σπεῦσαι	σπευσᾰ́σθω	σπεύσᾰσθον	σπευσᾰ́σθων		σπεύσᾰσθε	σπευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		σπεῦσαι			σπεύσᾰσθαι
participle	m	σπεύσᾱς			σπευσᾰ́μενος
	f	σπεύσᾱσᾰ			σπευσᾰμένη
	n	σπεῦσᾰν			σπευσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: σπεῦσᾰ, σπευσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σπεῦσᾰ	σπεῦσᾰς	σπεῦσε(ν)	σπεύσᾰτον	σπευσᾰ́την	σπεύσᾰμεν	σπεύσᾰτε	σπεῦσᾰν
	subjunctive	σπεύσω, σπεύσωμῐ	σπεύσῃς, σπεύσῃσθᾰ	σπεύσῃ, σπεύσῃσῐ	σπεύσητον	σπεύσητον	σπεύσωμεν	σπεύσητε	σπεύσωσῐ(ν)
	optative	σπεύσαιμῐ	σπεύσαις, σπεύσαισθᾰ, σπεύσειᾰς	σπεύσειε(ν), σπεύσαι	σπευσεῖτον	σπευσείτην	σπευσεῖμεν	σπευσεῖτε	σπευσεῖεν
	imperative		σπεῦσον	σπευσᾰ́τω	σπεύσᾰτον	σπευσᾰ́των		σπεύσᾰτε	σπευσᾰ́ντων
middle	indicative	σπευσᾰ́μην	σπεύσω	σπεύσᾰτο	σπεύσᾰσθον	σπευσᾰ́σθην	σπευσᾰ́με(σ)θᾰ	σπεύσᾰσθε	σπεύσᾰντο
	subjunctive	σπεύσωμαι, σπευσώμαιμῐ	σπεύσηαι, σπεύσηαι	σπεύσηται, σπευσήταισῐ	σπεύσησθον	σπεύσησθον	σπευσώμε(σ)θᾰ	σπεύσησθε	σπεύσωνται
	optative	σπευσαίμην	σπεύσαιο	σπεύσαιτο	σπεύσαισθον	σπευσαίσθην	σπευσαίμε(σ)θᾰ	σπεύσαισθε	σπευσαίᾰτο
	imperative		σπεῦσαι	σπευσᾰ́σθω	σπεύσᾰσθον	σπευσᾰ́σθων		σπεύσᾰσθε	σπευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		σπεῦσαι/σπευσᾰ́μεν/σπευσᾰμέναι			σπεύσᾰσθαι
participle	m	σπεύσᾱς			σπευσᾰ́μενος
	f	σπεύσᾱσᾰ			σπευσᾰμένη
	n	σπεῦσᾰν			σπευσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἔσπευκᾰ, ἔσπευσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσπευκᾰ	ἔσπευκᾰς	ἔσπευκε(ν)	ἐσπεύκᾰτον	ἐσπεύκᾰτον	ἐσπεύκᾰμεν	ἐσπεύκᾰτε	ἐσπεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐσπεύκω	ἐσπεύκῃς	ἐσπεύκῃ	ἐσπεύκητον	ἐσπεύκητον	ἐσπεύκωμεν	ἐσπεύκητε	ἐσπεύκωσῐ(ν)
	optative	ἐσπεύκοιμῐ, ἐσπευκοίην	ἐσπεύκοις, ἐσπευκοίης	ἐσπεύκοι, ἐσπευκοίη	ἐσπεύκοιτον	ἐσπευκοίτην	ἐσπεύκοιμεν	ἐσπεύκοιτε	ἐσπεύκοιεν
	imperative		ἔσπευκε	ἐσπευκέτω	ἐσπεύκετον	ἐσπευκέτων		ἐσπεύκετε	ἐσπευκόντων
middle/ passive	indicative	ἔσπευσμαι	ἔσπευσαι	ἔσπευσται	ἔσπευσθον	ἔσπευσθον	ἐσπεύσμεθᾰ	ἔσπευσθε	ἐσπεύδᾰται
	subjunctive	ἐσπευσμένος ὦ	ἐσπευσμένος ᾖς	ἐσπευσμένος ᾖ	ἐσπευσμένω ἦτον	ἐσπευσμένω ἦτον	ἐσπευσμένοι ὦμεν	ἐσπευσμένοι ἦτε	ἐσπευσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσπευσμένος εἴην	ἐσπευσμένος εἴης	ἐσπευσμένος εἴη	ἐσπευσμένοι εἴητον/εἶτον	ἐσπευσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐσπευσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσπευσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐσπευσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔσπευσο	ἐσπεύσθω	ἔσπευσθον	ἐσπεύσθων		ἔσπευσθε	ἐσπεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐσπευκέναι				ἐσπεῦσθαι
participle	m	ἐσπευκώς				ἐσπευσμένος
	f	ἐσπευκυῖᾰ				ἐσπευσμένη
	n	ἐσπευκός				ἐσπευσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀντῐσπεύδω (antispeúdō)
ἀποσπεύδω (apospeúdō)
δῐᾰσπεύδω (diaspeúdō)
ἐκσπεύδω (ekspeúdō)
ἐπῐσπεύδω (epispeúdō)
κᾰτᾰσπεύδω (kataspeúdō)
μετᾰσπεύδω (metaspeúdō)
περισπεύδω (perispeúdō)
προσσπεύδω (prosspeúdō)
Σπεύσιππος (Speúsippos)
συσπεύδω (suspeúdō)
ὑπερσπεύδω (huperspeúdō)

Related terms

ἐσπευσμένως (espeusménōs)
σπεῦδε βραδέως (speûde bradéōs)
σπεῦσῐς (speûsis)
σπευστέον (speustéon)
σπευστῐκός (speustikós)
σπευστός (speustós)
σπουδή (spoudḗ)

References

σπεύδω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
σπεύδω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
σπεύδω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
G4692 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979